Οστεοαρθρίτιδα Γόνατος

Τι είναι η οστεοαρθρίτιδα γόνατος;

Όταν ο (υαλοειδής) χόνδρος του γόνατος με τον χρόνο παρουσιάζει εκφυλιστικά φαινόμενα, τα οστά τρίβονται μεταξύ τους, προκαλώντας οστεοαρθρίτιδα. Η τριβή αυτή προκαλεί πόνο, σκληραίνει και εν τέλει διογκώνει τα γόνατά σας. Είναι μια πάθηση η οποία αφορά μεγάλο μέρος του πληθυσμού με συχνότερη εμφάνιση σε γυναίκες ασθενείς μετά την ηλικία των 40 ετών. Κληρονομικότητα ή τραυματισμοί μπορούν επίσης να αποτελέσουν αιτία εκδήλωσης εκφυλιστικών φαινομένων στον χόνδρο και να εξελιχθούν σε οστεοαρθρίτιδα γόνατος.

Ποια τα αίτια εμφάνισης οστεοαρθρίτιδας γόνατος;

Ένας κατεστραμμένος αρθρικός  χόνδρος του γόνατος αποτελεί αίτιο εμφάνισης οστεοαρθρίτιδας. Με δεδομένο ότι καλύπτει τις επιφάνειες στα άκρα των οστών, επιτρέποντάς σας να τα λυγίζετε και να κινείστε η απουσία του (ολική η μερική) αυξάνει την πίεση στις επιφάνειες αυτές.

Οι αιτίες που επιτείνουν ή επιταχύνουν την εκδήλωση τέτοιων φαινομένων είναι :

• Το σωματικό βάρος. Υπέρβαρα άτομα με bmi ανω του 30 είναι πολύ πιθανότερο να εμφανίσουν οστεοαρθρίτιδα γόνατος.
• Αυξημένη πίεση στο γόνατο λόγω τύπου εργασίας ή συγκεκριμένου τύπου άθλησης/ προπόνησης
• Η κληρονομικότητα
• Η δομή του γόνατος είναι τέτοια που επιταχύνει την εκφυλιστική διαδικασία

Ποια τα συμπτώματα της οστεοαρθρίτιδας γόνατος;

Μερικά από τα πιο συνήθη συμπτώματα πέραν της προοδευτικής επιδείνωσης είναι τα εξής:

• Έντονο άγος
• Δυσκαμψία γόνατος, ιδίως μετά από καθιστή θέση
• Πρησμένα γόνατα (οίδημα)
• Έντονη ενόχληση και κατά την διάρκεια της νύχτας
• Αστάθεια
• Αίσθηση «κλειδώματος» της άρθρωσης και μερικής παραμόρφωσής του. (Είτε προς τα έξω είτε προς τα μέσα)
• Ήχος τριβής στην κίνηση και μερική ταλάντωση του γόνατος
• Σημαντικός περιορισμός τόσο του εύρους όσο και της ακτίνας βάδισης

Κάποια επιπλέον συμπτώματα τα οποία μπορεί να διακρίνει ένας Ορθοπεδικός αφορούν στην ερυθρότητα της άρθρωσης, στο μειωμένο εύρος κίνησης, στην χαλαρότητα της άρθρωσης, και στον τρόπο βάδισης.

Για να είναι πλήρης η διάγνωση πιθανόν να σας ζητηθεί απεικονιστικός έλεγχος με ακτινογραφία γόνατος και μια αξονική ή μαγνητική.

Η ακτινογραφία θα μας δώσει εικόνα τόσο πιθανής δημιουργίας οστεόφυτων όσο και τυχόν παραμορφώσεων και ασύμμετρης φόρτισης ενώ η αξονική και η μαγνητική απεικονίζουν με μεγαλύτερη ακρίβεια και σε πλήρη έκταση την κατάσταση που βρίσκονται τα οστά οι αρθρικές επιφάνειες και οι πέριξ αυτών ιστοί.

Πως γίνεται η θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας γόνατος;

Στα αρχικά της στάδια (Ι και ΙΙ βαθμού) μπορεί να αντιμετωπιστεί συντηρητικά.

Αρχικά μέσω σταδιακής απώλειας βάρους, με ενδεχόμενη χορήγηση παυσίπονων και ήπιων αντιφλεγμονωδών , διατροφικών συμπληρωμάτων και συνδυασμό φυσικοθεραπειών.

Σε πολλές περιπτώσεις προκρίνονται οι ενδαρθρικές εγχύσεις:

•  κοκτέιλ κορτικοστεροειδών και αναλγητικών/ αναισθητικών. Τα οφέλη μπορεί να διαρκέσουν από μερικές ημέρες, εβδομάδες έως και 6 μήνες και ποικίλουν ανάλογα με το περιστατικό και την επιβάρυνση της αρθρικής επιφάνειας.
• Υαλουρονικού: βοηθάει την ιξωδοελαστικότητα της άρθρωσης ενώ τα οφέλη σε αυτή την περίπτωση δεν είναι το ίδιο άμεσα αλλά σε βάθος χρόνου και με διάρκεια επίσης ανάλογης της κλινικής εικόνας του ασθενούς.

Και στις δυο προαναφερθείσες θεραπείες πρέπει να τονιστεί ότι προσφέρεται λύση στο σύμπτωμα και όχι στην αιτία δημιουργίας του.

Όσον αφορά τις φυσικοθεραπείες , αυτές πρέπει να συντείνουν στην ενίσχυση των μυικών ομάδων που βρίσκονται περιξ του γόνατος – ούτως ώστε να επιτευχθεί μικρότερη φόρτιση και καλύτερη στήριξη αυτού.

Στην περίπτωση που η φθορά είναι σημαντική, η αρθρίτιδα είναι σε τελικό στάδιο (ΙΙΙ) και η ποιότητα ζωής του ασθενούς παρουσιάζει φθίνουσα πορεία, η μόνη ενδεδειγμένη λύση είναι η χειρουργική.
Αυτή μπορεί να περιλαμβάνει επεμβάσεις διόρθωσης του άξονα του γόνατος (οστεοτομία), επεμβάσεις αντικατάστασης του φθαρμένου τμήματος (μονοδιαμερισματική αρθροπλαστική) ή αντικατάσταση όλων των φθαρμένων τμημάτων του γόνατος (ολική αρθροπλαστική).

Οι παραπάνω επεμβάσεις μπορούν να πραγματοποιηθούν με ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές και fast track πρωτόκολλο τα οποία μπορούν να εγγυηθούν:

• ελάχιστη ενδονοσοκομειακή νοσηλεία (στο 90% των περιπτώσεων εντός 24ώρου ο ασθενής επιστρέφει στο σπίτι του)
• ελαχιστοποίηση ως εκ τούτου του κινδύνου ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων
• έως και 99% αποφυγή μεταγγίσεων αίματος
• ελαχιστοποίηση του τραύματος και άρα άμεση αποκατάσταση του ασθενούς.