Η τενοντίτιδα de Quervain, ή αλλιώς τενοντοελυτρίτιδα de Quervain είναι μια φλεγμονή των τενόντων του πρώτου ραχιαίου διαμερίσματος στην περιοχή του καρπού. Η κυριότερη αιτία της φλεγμονής είναι η υπερβολική χρήση του αντίχειρα.
Το κύριο σύμπτωμα είναι ο πόνος που εντοπίζεται στον καρπό, στην προέκταση του αντίχειρα. Η αντιμετώπιση στην αρχή είναι συντηρητική. Αν επιμένουν τα συμπτώματα ενδείκνυται η χειρουργική επέμβαση.
O Ελβετός χειρουργός Fritz de Quervain ήταν ο πρώτος που περιέγραψε την φλεγμονή των τενόντων του πρώτου ραχιαίου διαμερίσματος του καρπού το 1895. Ο ακριβής επιστημονικός όρος είναι συγκεκριμένα στενωτική τενοντοελυτρίτιδα de Quervain. Η νόσος όμως είναι γνωστή χάριν συντομίας ως τενοντίτιδα de Quervain.
Μέσα στον σχετικά στενό αυτό χώρο βρίσκονται δύο τένοντες, υπεύθυνοι για την κίνηση του αντίχειρα. Είναι ο βραχύς εκτείνων και ο μακρός απαγωγός του αντίχειρα.
Υπό φυσιολογικές συνθήκες οι τένοντες κινούνται χωρίς πρόβλημα και επιτελούν τη λειτουργία τους. Σε περίπτωση όμως υπερβολικής χρήσης ή οξέος τραυματισμού προκαλείται οίδημα (πρήξιμο) και φλεγμονή στην περιοχή. Κατά συνέπεια οι τένοντες πιέζονται και παρεμποδίζεται η φυσιολογική τους κίνηση.
Η τενοντίτιδα de Quervain, είναι γνωστή και ως ¨ο αντίχειρας της νοικοκυράς¨, διότι οι γυναίκες προσβάλλονται περίπου 8 φορές συχνότερα από τους άντρες. Η συνήθης ηλικία προσβολής είναι μετά το 40ο έτος της ηλικίας.
Ο πόνος στην προέκταση του αντίχειρα στην περιοχή του καρπού αποτελεί το χαρακτηριστικό σύμπτωμα της τενοντίτιδας de Quervain. Επιδεινώνεται κατά την προσπάθεια συγκράτησης αντικειμένων ή στροφικών κινήσεων.
Στην έξαρση της νόσου , όταν η φλεγμονή είναι έντονη, κάθε απλή κίνηση του αντίχειρα είναι επώδυνη και ο ασθενής αδυνατεί να επιτελέσει ακόμα και απλές καθημερινές δραστηριότητες.
Σε προχωρημένα στάδια της τενοντίτιδας de Quervain, οι τένοντες μπορεί να μπλοκάρονται κατά την κίνησή τους ή να είναι ακόμα και εντελώς ακίνητοι λόγω του οιδήματος. Τα συμπτώματα εφόσον δεν θεραπευθούν μπορούν να διαρκέσουν εβδομάδες ή και μήνες. Συνήθως προκύπτουν μετά από ένα διάστημα υπερβολικής χρήσης του αντίχειρα.
Η αιτία της τενοντίτιδας είναι η υπέρχρηση του αντίχειρα με κινήσεις έκτασης, κάμψης και στροφής. Ένα κλασικό παράδειγμα αφορά τις νέες μητέρες, οι οποίες κρατάνε για πολλές ώρες αγκαλιά το μωρό τους και οι δύο τένοντες βρίσκονται διαρκώς υπό πίεση, με αποτέλεσμα να φλεγμαίνουν και να πρήζονται. Ακόμα η τενοντίτιδα de Quervain συναντάται με μεγαλύτερη συχνότητα σε όλα σχεδόν τα χειρωνακτικά επαγγέλματα και στους νοσηλευτές. Σε αρκετές περιπτώσεις βέβαια δεν μπορεί να προσδιοριστεί η ακριβής αιτία.
Για τη διάγνωση της τενοντίτιδας de Quervain αρκεί συνήθως η ορθή λήψη του ιστορικού και η λεπτομερής κλινική εξέταση. Ο πόνος αναπαράγεται πολύ εύκολα με την πίεση ακριβώς πάνω από τους τένοντες στον καρπό, ενώ μπορεί να υπάρχει και εμφανής διόγκωση στην περιοχή λόγω του οιδήματος.
Επιπλέον υπάρχει και ένα χαρακτηριστικό τεστ (Finkelstein-Test) κατά το οποίο ο αντίχειρας πιέζεται προς την παλάμη. Αν εκλύεται έντονος πόνος, τότε η τενοντίτιδα de Quervain είναι σχεδόν βέβαιη.
Ο ακτινολογικός έλεγχος για την τενοντίτιδα de Quervain συνήθως δεν είναι απαραίτητος. Μόνο κατά την περίπτωση, που προκύπτει ανάγκη να αποκλειστούν άλλες αιτίες για την προέλευση του πόνου, απαιτείται απεικονιστικός έλεγχος με ακτινογραφία ή μαγνητική τομογραφία.
Η τενοντίτιδα de Quervain αρχικά αντιμετωπίζεται συντηρητικά. Στα πρώτα στάδια όπου τα συμπτώματα δεν είναι τόσο έντονα συστήνεται ανάπαυση, αποφυγή των δραστηριοτήτων που επιδεινώνουν το πρόβλημα και βραχεία λήψη αντιφλεγμονωδών φαρμάκων.
Χρήσιμη είναι ακόμα και η τοποθέτηση ενός νάρθηκα ακινητοποίησης του αντίχειρα. Η τοπική χρήση κορτιζόνης στην τενοντίτιδα de Quervain πρέπει να γίνεται με ιδιαίτερη προσοχή και μόνο από ειδικούς ορθοπαιδικούς, αφού ο κίνδυνος τραυματισμού του νεύρου που βρίσκεται στην περιοχή είναι μεγάλος.
Όταν τα συμπτώματα επιμένουν, τότε είναι απαραίτητη η χειρουργική αντιμετώπιση του προβλήματος. Η επέμβαση γίνεται με τοπική αναισθησία και απαιτεί μία μικρή τομή (2εκ) ακριβώς πάνω από τους τένοντες στην περιοχή του καρπού. Ο ασθενής εξέρχεται την ίδια μέρα από το νοσοκομείο, μπορεί να κινεί άμεσα το χέρι του και σε 2 εβδομάδες επιστρέφει κανονικά στις δραστηριότητές του. Εφόσον η χειρουργική επέμβαση γίνει από εξειδικευμένο ορθοπαιδικό χειρουργό άνω άκρου η τενοντίτιδα δεν εμφανίζεται ξανά.
