Εγχύσεις Στη Μέση

Πρόκειται για μια ιατρική πράξη που γίνεται σε μη νοσηλευόμενους ασθενείς και στη ουσία είναι μια ένεση ενός μείγματος φαρμάκων στη μέση.

Το φάρμακο μπορεί να μειώσει τη διόγκωση (πρήξιμο) και τη φλεγμονή των ερεθισμένων νωτιαίων νεύρων. Αυτή η διαδικασία εκτελείται για την ανακούφιση του πόνου στη μέση (οσφυαλγία) αλλά και κυρίως του πόνου που ακτινοβολεί προς τα πόδια (ισχιαλγία) .

Η όλη διαδικασία διαρκεί μόνο μερικά λεπτά.

Κατά την προετοιμασία, ο ασθενής ξαπλώνει στο κρεβάτι με το κεφάλι προς τα κάτω. Ένα μαξιλάρι τοποθετείται κάτω από την κοιλιά,που προκαλεί την κάμψη της σπονδυλικής στήλης με τρόπο που να ανοίγει τους χώρους στις πλευρές της σπονδυλικής στήλης. Αυτοί οι χώροι ονομάζονται τρήματα.

Κατόπιν χορηγείται τοπικό αναισθητικό για να μουδιάσει η περιοχή και να μην αισθάνεται ο ασθενής άλλα τσιμπήματα.

Όταν η περιοχή είναι πλήρως μουδιασμένη, ο γιατρός οδηγεί προσεκτικά μια βελόνα – υπό ακτινοσκοπική (ή υπερηχογραφική) καθοδήγηση- ακριβώς δίπλα από την ερεθισμένη ρίζα των νεύρων. Φτάνοντας στον στόχο του, γίνεται έγχυση μικρής ποσότητας σκιαγραφικού ώστε να σκιαγραφηθεί το νεύρο και να επιβεβαιωθεί η σωστή τοποθέτηση της βελόνας. Τότε μόνο, ο γιατρός εγχέει ένα φαρμακευτικό κοκτέιλ που «λούζει» τις ρίζες των ερεθισμένων νεύρων.

Αυτό ανακουφίζει άμεσα τον πόνο του ασθενούς. Μερικοί ασθενείς μπορεί να χρειαστούν πολλαπλές ενέσεις πριν αισθανθούν το πλήρες όφελος που μπορούν να έχουν από τη συγκεκριμένη θεραπεία.

Ο γιατρός σας, ανάλογα με την ανταπόκριση στην πρώτη έγχυση, ίσως να σας προτείνει την επανάληψή της. Γενικώς, δεν έχει νόημα η αέναη επανάληψη των επισκληρίδιων εγχύσεων εαν ένα πρόβλημα εμμένει. Σε αυτή την περίπτωση συνήθως προτείνεται η οριστική (χειρουργική) αντιμετώπισή του. Σε περιπτώση που αυτό δεν είναι εφικτό λόγω της βεβαρυμένης υγείας, μπορούν να επαναληφθούν μέχρι και 3 εγχύσεις ανά έτος.

Είναι μια κατάσταση κατά την οποία εμφανίζεται εντονη φθορά (αρθρίτιδα και φλεγμονή) των μικρών αρθρώσεων στο πίσω μέρος της σπονδυλικής στήλης.

Φυσιολογικά, οι αρθρώσεις αυτές έχουν δύο επιφάνειες επενδεδυμένες με χόνδρο και περιβάλλονται από μια κάψουλα λίπανσης που επιτρέπει στους σπονδύλους να κάμπτονται και να στρίβουν.

Το σύνδρομο συμβαίνει όταν οι αρθρώσεις αυτές φθείρονται, φλεγμαίνουν και τελικά αναπτύσσουν σοβαρή αρθρίτιδα με οστεόφυτα. Τότε εμφανίζεται πόνος στην μέση που επιδεινώνεται με τις κινήσεις, είναι εντονότερος το πρωί και δυσκολεύει την έγερση από την καθιστή θέση.

Το σύνδρομο αντιμετωπίζεται αρχικά συντηρητικά με ανάπαυση, θερμά επιθέματα, αντιφλεγμονώδη φάρμακα και φυσιοθεραπεία.

Σε περιπτώσεις που δεν ανταποκρίνεται ο πόνος στα συντηρητικά μέσα, συνίσταται εγχύσεις εντός των αρθρώσεων όχι μόνο για την επιβεβαίωση της διάγνωσης, αλλά και για τη θεραπεία του.

Κατά την προετοιμασία, ο ασθενής ξαπλώνει στο κρεβάτι με το κεφάλι προς τα κάτω. Ένα μαξιλάρι τοποθετείται κάτω από την κοιλιά,που προκαλεί την κάμψη της σπονδυλικής στήλης με τρόπο που να ανοίγει τις ζυγοαποφυσιακές αρθρώσεις.

Κατόπιν χορηγείται τοπικό αναισθητικό για να μουδιάσει η περιοχή και να μην αισθάνεται ο ασθενής άλλα τσιμπήματα.

Όταν η περιοχή είναι πλήρως μουδιασμένη, ο γιατρός οδηγεί προσεκτικά μια βελόνα – υπό ακτινοσκοπική (ή υπερηχογραφική) καθοδήγηση- ακριβώς μέσα στην άρθρωση. Φτάνοντας στον στόχο του, μπορεί να γίνει έγχυση μικρής ποσότητας σκιαγραφικού ώστε να σκιαγραφηθεί η άρθρωση και να επιβεβαιωθεί η σωστή τοποθέτηση της βελόνας. Τότε, ο γιατρός εγχέει ένα φαρμακευτικό κοκτέιλ που δρα επί μακρόν στην άρθρωση καταπραύνοντας την φλεγμονή.

Το τοπικό αναισθητικό ανακουφίζει άμεσα τον πόνο του ασθενούς. Το μέγιστο όφελος από την δράση του εμφανίζεται 5-15 ημέρες μετά την έγχυση.

Στους περισσότερους ασθενείς η απλή τοπική αναισθησία είναι αρκετή. Σε ένα μικρό ποσοστό, με ιδιαίτερη ευαισθησία στα τσιμπήματα ή υπερβολική φοβία για τις βελόνες, ίσως χρειαστεί και ελαφρά «μέθη».

Ο γιατρός σας, ανάλογα με την ανταπόκριση στην πρώτη έγχυση, ίσως να σας προτείνει την επανάληψή της. Μερικοί ασθενείς μπορεί να χρειαστούν πολλαπλές ενέσεις πριν αισθανθούν το πλήρες όφελος που μπορούν να έχουν από τη συγκεκριμένη θεραπεία. Επιτρέπονται μέχρι 3 εγχύσεις ανά έτος. Εναλλακτικά, μπορεί να γίνει απονευρωση των αρθρώσεων για μακροβιότερα αποτελέσματα.