Μυικές Θλάσεις

Οι μυϊκές θλάσεις αποτελούν έναν από τους πιο συχνούς τραυματισμούς στον αθλητισμό και την καθημερινή ζωή. Αν και συχνά θεωρούνται ήσσονος σημασίας, η ορθή διάγνωση και αντιμετώπισή τους είναι κρίσιμη για την αποφυγή επιπλοκών και την ταχεία επιστροφή στις δραστηριότητες.

Οι μυϊκές θλάσεις είναι τραυματισμοί που προκύπτουν όταν οι μυϊκές ίνες υπερδιατείνονται ή ρήγνυνται λόγω υπερβολικής φόρτισης ή απότομης κίνησης. Αυτοί οι τραυματισμοί μπορεί να κυμαίνονται από ήπιες διατάσεις έως πλήρεις ρήξεις των μυϊκών ινών. Ο βαθμός της ρήξης καθορίζει και τη σοβαρότητα του τραυματισμού.

Μυϊκές θλάσεις μπορούν να εμφανιστούν τόσο σε ερασιτέχνες όσο και σε επαγγελματίες αθλητές, χωρίς διάκριση φύλου ή ηλικίας, αν και είναι πιο συχνές σε άτομα με ιστορικό παρόμοιων τραυματισμών.

Ορισμένοι μύες είναι περισσότερο επιρρεπείς σε θλάσεις λόγω της λειτουργίας τους και των φορτίσεων που δέχονται, όπως:

• Γαστροκνήμιος (γάμπα)
• Οπίσθιοι μηριαίοι (δικέφαλος μηριαίος)
• Προσαγωγοί του ισχίου
• Δικέφαλος και τρικέφαλος βραχίονα
• Πλατύς ραχιαίος και τραπεζοειδής σε αθλήματα δύναμης.

Οι μυϊκές θλάσεις ταξινομούνται σε τρεις βαθμούς ανάλογα με τη σοβαρότητα που τις χαρακτηρίζει:

• Πρώτου βαθμού: Ελαφρά διάταση ή μικρή ρήξη λίγων μυϊκών ινών. Προκαλεί ήπιο πόνο και ελάχιστο οίδημα.
• Δευτέρου βαθμού: Μερική ρήξη περισσότερων μυϊκών ινών, με μέτριο πόνο, οίδημα και περιορισμό της λειτουργικότητας.
• Τρίτου βαθμού: Πλήρης ρήξη του μυός, με έντονο πόνο, σημαντικό οίδημα, αιμάτωμα και πλήρη απώλεια λειτουργίας.

Οι μυϊκές θλάσεις προκαλούνται κυρίως από:

• Ανεπαρκή προθέρμανση: Η έλλειψη σωστής προθέρμανσης αυξάνει τον κίνδυνο τραυματισμού.
• Υπερβολική καταπόνηση: Η έντονη ή παρατεταμένη άσκηση χωρίς επαρκή ανάπαυση μπορεί να οδηγήσει σε θλάση.
• Κακή τεχνική: Η λανθασμένη εκτέλεση ασκήσεων ή η χρήση ακατάλληλου εξοπλισμού αυξάνει τον κίνδυνο.
• Προηγούμενοι τραυματισμοί: Οι μύες που έχουν υποστεί προηγούμενες θλάσεις είναι πιο επιρρεπείς σε επανατραυματισμό.

Τα συμπτώματα που προκαλούν οι μυϊκές θλάσεις ποικίλλουν ανάλογα με την έκταση του τραυματισμού. Γενικά εκδηλώνεται:

• Ξαφνικός και οξύς πόνος ο οποίος συχνά περιγράφεται ως «τραβηγμα»
• Τοπικό οίδημα και ευαισθησία στην ψηλάφηση
• Εκχύμωση (μελάνιασμα) λίγες ώρες μετά
• Σπασμός ή αίσθημα «πιασίματος» του μυός
• Περιορισμός στην κίνηση ή πλήρης αδυναμία σύσπασης.

Σε θλάσεις τρίτου βαθμού μπορεί να ψηλαφηθεί βαθούλωμα στο μυ ή να διακρίνεται δυσμορφία.

Η διάγνωση βασίζεται στην κλινική εξέταση και ενδεχομένως σε πρόσθετες απεικονιστικές εξετάσεις. Κατά την κλινική εξέταση πραγματοποιείται αξιολόγηση του ιστορικού του ασθενούς και των συμπτωμάτων από τον ορθοπαιδικό. Σε σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να ζητηθεί υπερηχογράφημα ή μαγνητική τομογραφία για την εκτίμηση της έκτασης της βλάβης.

Η θεραπεία εξαρτάται από τον βαθμό της θλάσης. Σε μυϊκές θλάσεις πρώτου και δευτέρου βαθμού εφαρμόζεται συνήθως συντηρητική αντιμετώπιση. Η αρχική αντιμετώπιση ακολουθεί το πρωτόκολλο R.I.C.E.

Rest (Ανάπαυση): Διακοπή κάθε δραστηριότητας που προκαλεί πόνο

Ice (Πάγος): Τοπική εφαρμογή ανά 3-4 ώρες για τα πρώτα 2 24ωρα

Compression (Συμπίεση): Ελαστικός επίδεσμος για μείωση του οιδήματος

Elevation (Ανύψωση): Ανύψωση του τραυματισμένου άκρου.

Μετά το οξύ στάδιο, ξεκινά ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα φυσικοθεραπείας για τη μείωση της φλεγμονής και τη σταδιακή ενδυνάμωση του άκρου με ισομετρικές και ισοτονικές ασκήσεις. Χορηγείται επίσης φαρμακευτική αγωγή με μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα μόνο για λίγες ημέρες, καθώς η παρατεταμένη χρήση τους φαίνεται να επιβραδύνει την επούλωση.

Σε πλήρεις ρήξεις, δηλαδή σε μυϊκές θλάσεις τρίτου βαθμού, μπορεί να απαιτείται χειρουργική επέμβαση για τη συρραφή του μυός, ακολουθούμενη από πρόγραμμα αποκατάστασης. οι χειρουργικές επεμβάσεις που εφαρμόζονται στην πλειοψηφία των περιπτώσεων είναι αρθροσκοπικές, δηλαδή ελάχιστης επεμβατικότητας. Έτσι, δίνεται η ευκαιρία στους αθλητές (και όχι μόνο) να επανέλθουν το ταχύτερο δυνατό σε μια ενεργή καθημερινότητα.

Ο χρόνος αποκατάστασης ποικίλλει:

• Πρώτου βαθμού: 7-10 ημέρες.
• Δευτέρου βαθμού: 2-3 εβδομάδες.
• Τρίτου βαθμού: Από 6 εβδομάδες έως αρκετούς μήνες, ανάλογα με τη θεραπεία που εφαρμόστηκε και την ανταπόκριση του ασθενούς.

Χωρίς την εφαρμογή του κατάλληλου πλάνου αντιμετώπισης, οι μυϊκές θλάσεις μπορεί να οδηγήσουν σε:

• Χρόνιο πόνο και ενόχληση στην περιοχή του τραυματισμού.
• Μειωμένη λειτουργικότητα, αφού παρατηρείται περιορισμός στην κίνηση και την ισχύ του μυός.
• Σχηματισμό ουλώδους ιστού ο οποίος μπορεί να επηρεάσει την ελαστικότητα και τη λειτουργία του μυός.

Για την αποφυγή θλάσεων συνιστάται:

• Καλή προθέρμανση πριν από κάθε άσκηση.
• Σωστή τεχνική κατά την εκτέλεση ασκήσεων.
• Αποφυγή υπερβολικής καταπόνησης ιδιαίτερα όταν το σώμα είναι κουρασμένο.
• Τακτικές διατάσεις για τη διατήρηση της ευλυγισίας των μυών.

Η έγκαιρη διάγνωση και η κατάλληλη θεραπεία είναι καθοριστικές για την πλήρη αποκατάσταση μετά από μια μυϊκή θλάση. Σε περίπτωση τραυματισμού, συνιστάται η άμεση προσφυγή σε ειδικό.