X
Η άρθρωση του ώμου, ή επιστημονικότερα γληνοβραχιόνιος άρθρωση, συνιστά την πιο σύνθετη και ταυτόχρονα ευκίνητη άρθρωση στο ανθρώπινο σώμα. Σχηματίζεται από τη σύζευξη δύο οστών, της κεφαλής του βραχιονίου οστού και της ωμογλήνης της ωμοπλάτης. Η άρθρωση αυτή επιτρέπει ένα ευρύ φάσμα κινήσεων σε πολλαπλά επίπεδα.
Ωστόσο, το μεγάλο εύρος κινήσεων συνοδεύεται από ένα σημαντικό μειονέκτημα: τη μείωση της σταθερότητας της άρθρωσης. Αυτό καθιστά τον ώμο επιρρεπή σε τραυματισμούς, όπως το εξάρθρημα ώμου. Μάλιστα, συνιστά την κατεξοχήν άρθρωση που πλήττεται από εξαρθρήματα. Ένα εξάρθρημα ώμου συμβαίνει όταν η κεφαλή του βραχιονίου οστού μετατοπίζεται βίαια από την ωμογλήνη.
Τα εξαρθρήματα του ώμου αρχικά διακρίνονται ανάλογα με την κατεύθυνση στην οποία το βραχιόνιο αποσπάται από την άρθρωση. Συνεπώς μπορεί να είναι είτε πρόσθιο, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων με κατεύθυνση προς τα εμπρός και κάτω, είτε πιο σπάνια οπίσθιο, με κατεύθυνση πίσω και άνω.
Ένα πρόσθιο εξάρθρημα ώμου προκύπτει κατά βάση εξαιτίας της πτώσης πάνω σε τεντωμένο χέρι ή απευθείας στον ώμο. Η πτώση αυτή τοποθετεί την κεφαλή του βραχιονίου σε ευάλωτη θέση, προκαλώντας την μετατόπισή της προς τα εμπρός από την ωμογλήνη. Αυτός ο τύπος εξαρθρήματος παρατηρείται συνήθως σε αθλητικές δραστηριότητες ή ατυχήματα όπου ένα άτομο προσπαθεί να στηριχθεί στο άνω άκρο κατά τη διάρκεια μιας πτώσης.
Αντίθετα, τα οπίσθια εξαρθρήματα ώμου είναι σχετικά σπάνια και τυπικά οφείλονται σε σημαντικό τραύμα ή άσκηση δύναμης. Τέτοια εξαρθρήματα συμβαίνουν συχνά κατά τη διάρκεια τροχαίων ατυχημάτων, πτώσεων από ποδήλατο ή επιληπτικών κρίσεων, όπου στον ώμο ασκείται μια οπίσθια κατευθυνόμενη δύναμη που οδηγεί την κεφαλή του βραχιονίου προς τα πίσω έξω από την ωμογλήνη.
Ωστόσο, σε σπάνιες περιπτώσεις που αφορούν άτομα με συγγενή ή επίκτητη χαλαρότητα των συνδέσμων της άρθρωσης, τα εξαρθρήματα του ώμου μπορεί να προκύψουν με ελάχιστο τραύμα ή ακόμη και χωρίς εμφανή τραυματισμό. Σε τέτοιες περιπτώσεις, το εξάρθρημα του ώμου μπορεί να συμβεί κατά τη διάρκεια απλών, καθημερινών κινήσεων που συνήθως δεν θα προκαλούσαν τραυματισμό υπό φυσιολογικές συνθήκες.
Τα χαρακτηριστικά συμπτώματα ενός εξαρθρήματος ώμου περιλαμβάνουν:
Η θεραπεία του εξαρθρήματος του ώμου περιλαμβάνει συνήθως τρεις φάσεις:
Στην οξεία φάση ενός τραυματικού εξαρθρήματος, απόλυτη προτεραιότητα έχει η άμεση και επιτυχής ανάταξη, με την οποία ανακουφίζεται ο ασθενής από τον πόνο και αποτρέπονται περαιτέρω βλάβες στην άρθρωση. Η πιο ευρέως χρησιμοποιούμενη τεχνική ανάταξης είναι η μέθοδος του Ιπποκράτη, η οποία πραγματοποιείται συνήθως μετά από καταστολή και κατάλληλη αναλγησία. Μετά την ανάταξη απαιτείται ακινητοποίηση του ώμου με φάκελο ανάρτησης για διάστημα 2 εβδομάδων.
Αφού παρέλθει αυτό το διάστημα, ο ασθενής ακολουθεί ειδικό πρόγραμμα φυσικοθεραπείας και ενδυνάμωσης με σκοπό την αποκατάσταση της μυϊκής ισχύος, της ευλυγισίας και της σταθερότητας της άρθρωσης. Οι ασκήσεις συνήθως επικεντρώνονται στην ενδυνάμωση των τενόντων του στροφικού πετάλου και των μυών της ωμοπλάτης για την πρόληψη μελλοντικής υποτροπής.
Ένα βασικό ζήτημα όσον αφορά το συγκεκριμένο τραυματισμό είναι η πιθανότητα μελλοντικής υποτροπής του εξαρθρήματος. Οι νεότεροι ασθενείς έχουν πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες να εμφανίσουν υποτροπή, καθώς το επίπεδο δραστηριότητάς τους είναι αυξημένο.
Ενώ η συντηρητική θεραπεία είναι συχνά επαρκής για πολλούς ασθενείς, οι νεαροί, σωματικά δραστήριοι ασθενείς αντιμετωπίζουν υψηλότερο κίνδυνο επανεμφάνισης του εξαρθρήματος σε ποσοστό άνω του 95%. Για να αποτραπεί αυτό το ενδεχόμενο και να αποφευχθούν περαιτέρω βλάβες στην άρθρωση του ώμου, έχει ένδειξη η χειρουργική αποκατάσταση του τραυματισμού με αρθροσκόπηση ώμου. Η επέμβαση πραγματοποιείται αρθροσκοπικά με ελάχιστα επεμβατικό τρόπο ώστε να διαφυλαχθεί στο μέγιστο βαθμό η ακεραιότητα των μαλακών μορίων της περιοχής.
Κατά τη διάρκεια της αρθροσκοπικής αποκατάστασης πραγματοποιούνται 2 μικρές τομές (<1εκ), στη μία εκ των οποίων εισάγεται το αρθροσκόπιο. Αυτό επιτρέπει στον χειρουργό να οπτικοποιήσει και ταυτόχρονα να επιδιορθώσει τις κατεστραμμένες δομές μέσα στον ώμο. Επίσης, μπορεί να βοηθήσει στον εντοπισμό συνοδών τραυματισμών σε κοντινές δομές.
Η διαδικασία περιλαμβάνει την καθήλωση του σχισμένου επιχειλίου χόνδρου στην ωμογλήνη, με σκοπό την αποκατάσταση της σταθερότητας στην άρθρωση του ώμου. Τυχόν τραυματισμοί του στροφικού πετάλου αντιμετωπίζονται επίσης κατά τη διάρκεια της αρθροσκόπησης για να διασφαλιστεί η ολοκληρωμένη αποκατάσταση όλων των κατεστραμμένων δομών.
Η αρθροσκόπηση του ώμου, λόγω της ελάχιστα επεμβατικής φύσης της, έχει ως αποτέλεσμα λιγότερη βλάβη των ιστών, μειωμένο μετεγχειρητικό πόνο και ταχύτερη ανάρρωση. Αποτελεί, συνεπώς, τη βέλτιστη λύση για την αποκατάσταση της σταθερότητας και της λειτουργίας του ώμου, επιτρέποντας στους ασθενείς να επιστρέψουν στον ενεργό τρόπο ζωής τους, μειώνοντας παράλληλα τον κίνδυνο μελλοντικής υποτροπής.
Εάν υποψιάζεστε ότι έχετε υποστεί εξάρθρημα ώμου, επικοινωνήστε άμεσα με έναν εξειδικευμένο ορθοπεδικό για να εξετάσετε τις επιλογές θεραπείας που είναι κατάλληλες για εσάς. Η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία είναι καθοριστική για την επιτυχή αποκατάσταση και την αποφυγή μελλοντικών προβλημάτων.
