Διάστρεμμα Αστραγάλου

Τα διαστρέμματα του αστραγάλου είναι ένας από τους πιο συνηθισμένους τραυματισμούς. Τα αποτελέσματά τους μπορούν να κυμαίνονται από μία ήπια ενόχληση και πρήξιμο της περιοχής έως την σοβαρή αστάθεια και πόνο στον αστράγαλο. Συνήθως εμπλέκονται οι σύνδεσμοι στην εξωτερική πλευρά του αστραγάλου, αν και οι άλλοι σύνδεσμοι μπορεί επίσης να τραυματιστούν.

Οι σύνδεσμοι στην εξωτερική πλευρά του αστραγάλου σχηματίζουν ένα σύμπλεγμα που ονομάζεται έξω πλάγιος σύνδεσμος και υποστηρίζει τον αστράγαλο περιορίζοντας την κίνηση προς τα μέσα. Το σύμπλεγμα αποτελείται από τρεις επιμέρους συνδέσμους. Ο μικρότερος από τους τρεις συνδέσμους που βρίσκεται μπροστά και έξω είναι επίσης και ο πιο αδύναμος και τραυματίζεται συχνότερα όταν κλασικά «το πόδι γυρνά προς τα μέσα». Υπάρχουν επίσης 3 διαφορετικοί βαθμοί τραυματισμού των συνδέσμων. Ο βαθμός 1 είναι μια διάταση και τραυματισμός λίγων ινών συνδέσμων, ο βαθμός 2 περιλαμβάνει μια μερική ρήξη και τέλος ο βαθμός 3 είναι μια πλήρης ρήξη του εμπλεκόμενου συνδέσμου.

Ευτυχώς, οι περισσότεροι τραυματισμοί των συνδέσμων της ποδοκνημικής άρθρωσης μπορούν να αντιμετωπιστούν συντηρητικά. Η χρήση των αρχών του λεγόμενου RICE, που είναι τα αρχικά για το Rest Ice Compression Elevation (Ανάπαυση, Πάγος, Συμπίεση, Ανύψωση) διασφαλίζει ότι ο τραυματισμός αντιμετωπίζεται καλά από την αρχικό στάδιο. Οι περισσότεροι τραυματισμοί των συνδέσμων επουλώνονται με αυτήν την αρχική θεραπεία. Ένα ποσοστό ασθενών θα εξακολουθεί να έχει ενοχλήσεις όπως ο πόνος και η αστάθεια, παρά την αρχική αυτή αντιμετώπιση. Σε αυτές τις περιπτώσεις, συχνά χρειάζεται η συνδρομή ενός φυσικοθεραπευτή που θα βοηθήσει με ασκήσεις ενδυνάμωσης και ισορροπίας / ιδιοδεκτικότητας.

Η ιδιοδεκτικότητα είναι η ικανότητα των αρθρώσεων να αντιλαμβάνονται τη θέση τους στον χώρο. Είναι ένας σημαντικός προστατευτικός μηχανισμός που εμποδίζει τις αρθρώσεις να εκτελούν κινήσεις πέρα από το φυσιολογικό τους εύρος, οι οποίες μπορεί να οδηγήσουν σε τραυματισμό (όπως διάστρεμμα, υπεξάρθρημα, ή και εξάρθρημα). Η αίσθηση της ιδιοδεκτικότητας μάς μεταδίδεται μέσα από τα ειδικά λεπτά νεύρα που βρίσκονται μέσα στους συνδέσμους. Όταν ένας σύνδεσμος σχίζεται, τα ιδιοδεκτικά νεύρα που διατρέχουν τον σύνδεσμο καταστρέφονται επίσης, οδηγώντας σε μειωμένη ιδιοδεκτικότητα. Αυτό με τη σειρά του μπορεί να προδιαθέσει σε μελλοντικά διαστρέμματα, καθώς η αντίληψή μας για τη θέση της άρθρωσής μας στον χώρο μειώνεται. Η εξάσκηση της ιδιοδεκτικότητας είναι επομένως ζωτικής σημασίας για τη μείωση του κινδύνου για επαναλαμβανόμενα διαστρέμματα αστραγάλου.

Ο πόνος και η αστάθεια από τραυματισμούς στους έξω συνδέσμους του αστραγάλου μπορούν επίσης να αντιμετωπιστούν με τροποποίηση των υποδημάτων (δηλαδή φορώντας υποστηρικτικά παπούτσια ή μποτάκια), καθώς επίσης και χρησιμοποιώντας υποστηρικτικά ελαστική επιστραγαλίδα ή δέσιμο με ειδικές αυτοκόλλητες ταινίες (taping). Σε αυτές τις περιπτώσεις, στόχος είναι η παροχή εξωτερικής υποστήριξης στο τραυματισμένο σύμπλεγμα των συνδέσμων. Η τροποποίηση της δραστηριότητας και η αναλγησία μπορεί επίσης να προσφέρουν ανακούφιση σε αυτές τις περιπτώσεις.

Η χειρουργική επέμβαση προορίζεται για ασθενείς που εξακολουθούν να έχουν συμπτώματα παρά τις συντηρητικές θεραπείες. Οι ασθενείς αυτοί συχνά έχουν πόνο και αίσθημα αστάθειας όταν εκτελούν ορισμένες δραστηριότητες. Πριν από τη χειρουργική επέμβαση συχνά διενεργείται μαγνητική τομογραφία ή υπερηχογράφημα για να επιβεβαιωθεί η παθολογία. Η χειρουργική επέμβαση ονομάζεται συνδεσμοπλαστική και περιλαμβάνει τον εντοπισμό του τραυματισμένου συνδέσμου και τη συρραφή των σχισμένων ή χαλαρών ινών μεταξύ τους. Μερικές φορές χρησιμοποιούνται οστικές άγκυρες για τη στερέωση του συνδέσμου. Τέλος, σε συγκεκριμένες περιπτώσεις μπορεί να χρειαστεί να χρησιμοποιηθεί και ένας συνθετικός σύνδεσμος για ενίσχυση, κάτι το οποίο θα συζητηθεί με τον χειρουργό σας.

Μετά τη χειρουργική επέμβαση, ο αστράγαλος συνήθως τοποθετείται σε γύψινο νάρθηκα για μερικές εβδομάδες. Συνήθως, αυτός αντικαθίσταται από μια ειδική μπότα με αεροθάλαμο πριν από τη τελική μετάβαση σε αθλητικά παπούτσια. Η φυσικοθεραπεία θα παίξει και πάλι σημαντικό ρόλο μετεγχειρητικά για να βοηθήσει στην ανάκτηση της δύναμης και κίνησης στην άρθρωση. Η επιστροφή στη σωματική δραστηριότητα και στον αθλητισμό συνήθως αποφασίζεται από κοινού από τον χειρουργό και τον φυσικοθεραπευτή σας, ανάλογα με την πορεία της αποθεραπείας σας.