Αρθρίτιδα – Οστεοαρθρίτιδα Ώμου

Η οστεοαρθρίτιδα του ώμου είναι μια πάθηση που μπορεί να επιβαρύνει σημαντικά την καθημερινότητα του ασθενή, καθώς συνοδεύεται από πόνο και περιορισμό της κίνησης της άρθρωσης του ώμου.

Η τελική και αποτελεσματική θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας, που επιτρέπει στον ασθενή να επανέλθει σε μια φυσιολογική ζωή, γίνεται χειρουργικά με επέμβαση ολικής αρθροπλαστικής και αντικατάσταση των επιφανειών της άρθρωσης που πάσχουν, με ειδικά εμφυτεύματα.

Όταν μιλάμε για την άρθρωση του ώμου, εννοούμε την ωμογληνοβραχιόνια άρθρωση, η οποία αποτελείται από δυο αρθρικές επιφάνειες: την κεφαλή του βραχιονίου και την ωμογλήνη της ωμοπλάτης.

Η οστεοαρθρίτιδα του ώμου είναι η φθορά των αρθρικών επιφανειών της άρθρωσης του ώμου. Είναι μια εκφυλιστική πάθηση, δηλαδή με την πάροδο της ηλικίας αυξάνεται η πιθανότητα εμφάνισής της.

Η οστεοαρθρίτιδα του ώμου μπορεί να χωριστεί σε δυο γενικές κατηγορίες ανάλογα με τα αίτιά της:

Η πρώτη κατηγορία αφορά στην πρωτοπαθή οστεοαρθρίτιδα, η οποία έχει μη επακριβώς καθορισμένα αίτια. Οι επιστήμονες την αποδίδουν σε γενετική προδιάθεση σε συνδυασμό με χρόνια καταπόνηση.

Η δεύτερη κατηγορία αφορά στη δευτεροπαθή αρθρίτιδα, η οποία μπορεί να οφείλεται σε κάποιο τραύμα στην περιοχή του ώμου, ρήξη τένοντα ή πιο σπάνια σε κάποια λοίμωξη.

Μια άλλη αιτία οστεοαρθρίτιδας είναι η λεγόμενη οστεονέκρωση της κεφαλής του βραχιονίου οστού. Η πάθηση αυτή, όχι τόσο σπάνια όσο νομίζει ο κόσμος, προκαλεί ότι λέει το όνομά της, δηλαδή νεκρώνεται η κεφαλή του βραχιονίου οστού. Η οστεονέκρωση εμφανίζεται σε περιπτώσεις χρόνιου αλκοολισμού, χρόνιας χρήσης κορτιζόνης κ.λπ.

Αρχικά εκδηλώνονται πόνοι που βαθμιαία κλιμακώνονται και συνοδεύονται από περιορισμό της κίνησης του ώμου / δυσκαμψία της άρθρωσης. Στη συνέχεια, ο πόνος επιδεινώνεται κατά τις διάφορες κινήσεις του ώμου, όπως η στροφή ή η απαγωγή, με συνέπεια ο ασθενής τελικά να προφυλάσσει / αποφεύγει τη χρήση άνω άκρου λόγω ακριβώς του πόνου. Στα τελικά στάδια της νόσου εκδηλώνεται τριγμός, καθώς τρίβονται τα οστά μεταξύ τους. Σε αυτό το στάδιο, δεν υπάρχει άλλη αντιμετώπιση της οστεοαρθρίτιδας από τη χειρουργική θεραπεία.

Στην πλειονότητα των περιπτώσεων αρκεί μια απλή ακτινογραφία της άρθρωσης σε δύο επίπεδα, όπου παρατηρείται η ελάττωση του αρθρικού διαστήματος και η εμφάνιση οστεοφύτων (δηλαδή, δημιουργία νέου οστού, σε θέσεις που φυσιολογικά δεν θα έπρεπε να υπάρχουν). Η μαγνητική τομογραφία είναι συχνά χρήσιμη στο πλαίσιο της διάγνωσης για την επιλογή της κατάλληλης θεραπείας

Στα αρχικά στάδια οστεοαρθρίτιδας του ώμου συστήνεται συντηρητική θεραπεία, η οποία έχει ως στόχο τη μείωση του πόνου, τη διατήρηση της κινητικότητας και την ενδυνάμωση των μυών.

Η συντηρητική αγωγή αποτελείται από φυσικοθεραπεία, χορήγηση αντιφλεγμονωδών και παυσίπονων φαρμάκων για περιορισμένο διάστημα καθώς και εγχύσεις υαλουρονικού οξέος.

Θα πρέπει να σημειωθεί, ότι η παραπάνω αγωγή δε θεραπεύει τη νόσο, αλλά απλώς ανακουφίζει από τον πόνο και καθυστερεί την εξέλιξή της.

Η τελική και αποτελεσματική θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας του ώμου είναι η ολική αρθροπλαστική της άρθρωσης, με αντικατάσταση των αρθρικών επιφανειών που πάσχουν με ειδικά εμφυτεύματα..

Όταν οι τένοντες είναι ανέπαφοι, τότε επιλέγεται η ανατομική ολική αρθροπλαστική, ενώ όταν υπάρχει μαζική ρήξη των τενόντων χρησιμοποιείται, η ανάστροφη ολική αρθροπλαστική. Ειδικότερα:

Ανατομική είναι η αντικατάσταση των προβληματικών αρθρικών επιφανειών με εμφυτεύματα από μέταλλο ή πολυαιθυλένιο μια προς μια.

Ανάστροφη είναι η επέμβαση κατά την οποία αντιστρέφουμε τις αρθρικές επιφάνειες (ωμογλήνη της ωμοπλάτης και κεφαλή του βραχιονίου). Αυτό γίνεται για να εκμεταλλευτούμε τους μύες της περιοχής για την κίνηση του ώμου, καθώς οι τένοντες οι οποία είναι και οι φυσικοί υπεύθυνοι για την κίνηση του ώμου, έχουν υποστεί ρήξη.

Η τομή που γίνεται και στις δυο επεμβάσεις έχει μήκος 8-10 εκατοστών, ενώ η διάρκεια ζωής των προθέσεων υπερβαίνει τα 15 χρόνια.