X
Μία από αυτές τις τεχνικές, η οποία έχει διευκολύνει καθοριστικά τη βέλτιστη παροχή φροντίδας στους ασθενείς που πάσχουν από παθήσεις του άνω άκρου είναι η αρθροσκόπηση του ώμου.
Η αρθροσκόπηση του ώμου είναι μια ελάχιστα επεμβατική χειρουργική επέμβαση που έχει φέρει επανάσταση στη διάγνωση και τη θεραπεία ενός ευρέος φάσματος παθήσεων του ώμου. Αυτή η καινοτόμος τεχνική περιλαμβάνει την εισαγωγή στην άρθρωση του ώμου μέσω μιας μικροσκοπικής οπής μιας πολύ μικρής κάμερας για την πρόσβαση στο εσωτερικό της άρθρωσης του ώμου και την απεικόνιση των δομών της.
Η αρθροσκόπηση ώμου έχει γίνει ο ακρογωνιαίος λίθος της σύγχρονης ορθοπαιδικής χειρουργικής άνω άκρου λόγω των πολυάριθμων πλεονεκτημάτων της έναντι των παραδοσιακών ανοιχτών χειρουργικών προσεγγίσεων.
Η αρθροσκόπηση ώμου ενδείκνυται τόσο για τη διάγνωση αλλά και τη θεραπεία ενός ευρέος φάσματος παθήσεων του ώμου. Αρχικά, η αρθροσκόπηση μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αξιολόγηση και την αποκατάσταση φλεγμονών ή ρήξεων στους τένοντες του ώμου.
Ιδίως οι ρήξεις στο στροφικό πέταλο του ώμου, το οποίο συνιστά μια ομάδα μυών και τενόντων που είναι κρίσιμης σημασίας για τη λειτουργία του ώμου, αντιμετωπίζονται στην πλειοψηφία των περιπτώσεων αρθροσκοπικά.
Ανάλογα με την κάθε περίπτωση, διενεργείται συρραφή και καθήλωση των τενόντων του στροφικού πετάλου ή του δικεφάλου έπειτα από ρήξη. Σε περίπτωση που ο ασθενής πάσχει από ασβεστοποιό τενοντίτιδα ώμου, η αρθροσκόπηση αποσκοπεί στην αφαίρεση των ασβεστοποιήσεων.
Η συγκεκριμένη επέμβαση είναι επίσης αποτελεσματική στην αντιμετώπιση παθήσεων όπως το σύνδρομο υποακρωμιακής προστριβής. Τραυματικές κακώσεις συνδέσμων, εξαρθρήματα ή τυχόν αστάθεια αντιμετωπίζονται επίσης αρθροσκοπικά, με σκοπό τη σταθεροποίηση των συνδέσμων.
Τέλος, η αρθροσκόπηση ώμου μπορεί να συμβάλει στην αποκατάσταση της αρθρίτιδας μέσα από την αφαίρεση χόνδρινων ελεύθερων τεμαχίων.
Η αρθροσκόπηση ώμου τυπικά εκτελείται υπό γενική αναισθησία. Ο ασθενής τοποθετείται με άνετο τρόπο, συχνά σε ημι-καθιστική ή πλάγια θέση κατάκλισης, ανάλογα με την προτίμηση του εκάστοτε χειρουργού.
Δύο μικροσκοπικού μεγέθους τομές πραγματοποιούνται σε στρατηγικά σημεία μπρος και πίσω στον ώμο προκειμένου να επιτραπεί η εισαγωγή του αρθροσκοπίου και των χειρουργικών εργαλείων.
Από τη μία τομή εισάγεται το αρθροσκόπιο και από την άλλη τα εξειδικευμένα χειρουργικά εργαλεία. Το αρθροσκόπιο εισάγεται μέσω μιας εκ των δύο τομών, παρέχοντας μια υψηλής ευκρίνειας, μεγεθυμένη εικόνα του εσωτερικού της άρθρωσης του ώμου.
Ο χειρουργός μπορεί να εξετάσει διεξοδικά την άρθρωση, να εντοπίσει τυχόν παθολογίες και να κάνει ακριβείς εκτιμήσεις. Εφόσον διαγνωστεί η παθολογία που προκαλεί το πρόβλημα, πραγματοποιείται η κατάλληλη επέμβαση για την αποκατάστασή της.
Αφού ολοκληρωθεί η επέμβαση, οι τομές κλείνουν με ράμματα. Η επέμβαση είναι αρκετά σύντομη, καθώς ανάλογα με την πάθηση που αντιμετωπίζεται μπορεί να λάβει διάρκεια 30 λεπτών έως μίας ώρας.
Η ανάρρωση μετά την αρθροσκόπηση ώμου μπορεί να ποικίλλει ανάλογα με τη διαδικασία που εκτελείται και άλλους μεμονωμένους παράγοντες, όπως η γενικότερη κατάσταση της υγείας του ασθενούς. Μπορεί να εκδηλωθεί πόνος μετεγχειρητικά, ο οποίος είναι διαχειρίσιμος με συνταγογραφούμενα παυσίπονα.
Παράλληλα, η φυσικοθεραπεία διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στην αποκατάσταση και βοηθά στην επανάκτηση του εύρους κίνησης και της μυϊκής ισχύος στην άρθρωση του ώμου. Η διάρκεια του προγράμματος αποκατάστασης ορίζεται από τη φύση του προβλήματος που χρειάστηκε χειρουργική αποκατάσταση.
Η αρθροσκόπηση ώμου προσφέρει πολλά πλεονεκτήματα σε σχέση με την παραδοσιακή ανοιχτή χειρουργική, καθώς πρόκειται για μια ελάχιστα επεμβατική διαδικασία.
Το μικρό μέγεθος των τομών και τα εξειδικευμένα χειρουργικά εργαλεία που χρησιμοποιούνται έχουν ως αποτέλεσμα λιγότερη βλάβη των περιβαλλόντων μαλακών μορίων, μειωμένο πόνο και ταχύτερο χρόνο ανάρρωσης.Οι μικρότερες τομές μειώνουν επίσης τον κίνδυνο εμφάνισης μετεγχειρητικών λοιμώξεων.
Παράλληλα, το αρθροσκόπιο παρέχει μια λεπτομερή εικόνα της άρθρωσης, επιτρέποντας σαφέστατη απεικόνιση της παθολογίας και ακριβείς χειρουργικούς χειρισμούς. Οι ασθενείς μάλιστα μπορούν να επανέλθουν εξαιρετικά γρήγορα στις καθημερινές τους δραστηριότητες, ενώ το αισθητικό αποτέλεσμα είναι άριστο λόγω του μικρού μεγέθους των τομών.
Η αρθροσκόπηση ώμου αποτελεί μια ελάχιστα επεμβατική προσέγγιση για τη διάγνωση και τη θεραπεία ενός ευρέος φάσματος παθήσεων του ώμου, προσφέροντας ταυτόχρονα πολλά πλεονεκτήματα σε σχέση με την παραδοσιακή ανοιχτή χειρουργική επέμβαση.
Με την επέμβαση αυτή παρέχεται η δυνατότητα αποκατάστασης του προβλήματος με τις πλέον σύγχρονες τεχνικές και τα κατάλληλα υλικά, προσφέροντας οριστική λύση στο πρόβλημα και βελτιώνοντας την ποιότητα ζωής των ασθενών.
Η αρθρίτιδα του γόνατος μπορεί να προκληθεί από διάφορους παράγοντες, όπως η γήρανση, ο τραυματισμός ή η παχυσαρκία. Στο παρελθόν, η παραδοσιακή χειρουργική επέμβαση αντικατάστασης γόνατος απαιτούσε μεγάλη τομή, μακρά παραμονή στο νοσοκομείο και μακρύ χρόνο ανάρρωσης. Ωστόσο, με την πρόοδο της τεχνολογίας και των χειρουργικών τεχνικών, η ελάχιστα επεμβατική χειρουργική έχει γίνει μια δημοφιλής επιλογή για την αρθροπλαστική γόνατος.
Μια τέτοια προσέγγιση είναι η προσέγγιση midvastus / subvastus. Αυτό το άρθρο θα διερευνήσει τα οφέλη της ελάχιστα επεμβατικής χειρουργικής για την αρθροπλαστική γόνατος με τις προαναφερθείσες τεχνικές και πώς μπορεί να μεγιστοποιήσει τα μετεγχειρητικά οφέλη.
Η προσέγγιση midvastus/ subvastus είναι μια ελάχιστα επεμβατική χειρουργική τεχνική που περιλαμβάνει τη δημιουργία μικρότερης τομής και την πρόκληση μικρότερου τραύματος στους περιβάλλοντες ιστούς κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης. Αυτή η προσέγγιση είναι μια εναλλακτική στην παραδοσιακή έσω παραεπιγονατιδική προσέγγιση, η οποία απαιτεί μεγαλύτερη τομή και τραυματισμό μεγαλύτερου τμήματος ιστού.
Η ελάχιστα επεμβατική χειρουργική έχει πολλά οφέλη σε σύγκριση με την παραδοσιακή χειρουργική επέμβαση αντικατάστασης γόνατος. Πρώτον, προκαλεί λιγότερο πόνο και τραύμα στους περιβάλλοντες ιστούς, οδηγώντας σε ταχύτερο χρόνο αποκατάστασης και λιγότερο μετεγχειρητικό πόνο.
Δεύτερον, μικρότερες τομές σημαίνουν λιγότερες ουλές και καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα. Τρίτον, η ελάχιστα επεμβατική χειρουργική επέμβαση συχνά οδηγεί σε μικρότερη παραμονή στο νοσοκομείο, μειώνοντας τον κίνδυνο νοσοκομειακών λοιμώξεων και επιπλοκών. Τέλος, η ελάχιστα επεμβατική χειρουργική σχετίζεται με βελτιωμένη λειτουργία και καλύτερα αλλά και ταχύτερα αποτελέσματα για τον ασθενή.
Πριν υποβληθούν σε χειρουργική επέμβαση αντικατάστασης γόνατος, οι ασθενείς αξιολογούνται ως προς την καταλληλότητά τους για τη διαδικασία. Σε ασθενείς με σοβαρή αρθρίτιδα γόνατος, που δεν έχουν ανταποκριθεί σε συντηρητικές θεραπευτικές επιλογές, θα προταθεί χειρουργική επέμβαση ολικής αρθροπλαστικής γόνατος.
Η προεγχειρητική προετοιμασία περιλαμβάνει ενδελεχή αξιολόγηση του ιατρικού ιστορικού του ασθενούς, φυσική εξέταση και απεικονιστικές μελέτες. Συνιστάται στους ασθενείς να σταματήσουν το κάπνισμα, να χάσουν βάρος εάν είναι απαραίτητο και να βελτιστοποιήσουν τυχόν υποκείμενες ιατρικές καταστάσεις πριν υποβληθούν σε χειρουργική επέμβαση.
Η προσέγγιση περιλαμβάνει την πραγματοποίηση μιας μικρότερης τομής, και τη διατήρηση του επιγονατιδικού τένοντα και του τετρακέφαλου μυός. Αυτή η προσέγγιση έχει ως αποτέλεσμα λιγότερο πόνο, ταχύτερη ανάρρωση και βελτιωμένη λειτουργία σε σύγκριση με την παραδοσιακή χειρουργική επέμβαση αντικατάστασης γόνατος.
Η ολική αρθροπλαστική γόνατος εκτελείται συνήθως με τομή έσω παραεπιγονατίδας και έχει δείξει σταθερά και εξαιρετικά αποτελέσματα σε μακροχρόνιες μελέτες. Αν και αυτή η προσέγγιση προσφέρει σωστή τοποθέτηση και ευθυγράμμιση του εμφυτεύματος , ορισμένες μελέτες έχουν αναφέρει ελλείμματα στη λειτουργία του τετρακέφαλου μυός λόγω τραυματισμού ενός μέρους του, το οποίο δυνητικά διαταράσσει την έσω προς την πλάγια ισορροπία της επιγονατίδας.
Η προσέγγιση SV αναπτύχθηκε για να υπερνικήσει αυτούς τους περιορισμούς μέσω της αποφυγής τομής τένοντα του τετρακέφαλου, της διατήρησης της λειτουργίας του εκτατικού μηχανισμού και συνεπώς της μείωσης των σχετικών επιπλοκών. Ως αποτέλεσμα έχουμε ταχύτερη ανάρρωση με την προσέγγιση του subvastus (SV) σε σύγκριση με την έσω αρθροτομή.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η επέμβαση μπορεί να είναι δύσκολη, ειδικά σε παχύσαρκους ασθενείς, σε αυτούς με μεγάλη μυϊκή μάζα και όταν υπάρχει σοβαρή παραμόρφωση. Ως εκ τούτου, η προσέγγιση midvastus (MV) αναπτύχθηκε ως εναλλακτική για ολική αρθροπλαστική γόνατος που διαταράσσει λιγότερο τον μηχανισμό έκτασης σε σύγκριση με την παραδοσιακή προσέγγιση. Ορισμένες μελέτες αναφέρουν καλύτερη έκβαση στην πρώιμη μετεγχειρητική περίοδο σε σύγκριση με την έσω αρθροτομή.
Μετά από χειρουργική επέμβαση αντικατάστασης γόνατος, οι ασθενείς υποβάλλονται σε πρόγραμμα αποκατάστασης για να τους βοηθήσει να ανακτήσουν τη δύναμη, την ευλυγισία και τη λειτουργικότητα. Η αποκατάσταση συνήθως περιλαμβάνει φυσικοθεραπεία, που αποτελείται από ασκήσεις για τη βελτίωση του εύρους κίνησης, δύναμης και ισορροπίας.
Συνιστάται στους ασθενείς να αποφεύγουν δραστηριότητες υψηλής πρόσκρουσης και άρση βαρών για αρκετές εβδομάδες μετά την επέμβαση.
Πολλοί ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση αντικατάστασης γόνατος χρησιμοποιώντας την προσέγγιση midvastus / subvastus έχουν αναφέρει επιτυχή έκβαση. Οι ασθενείς αναφέρουν λιγότερο πόνο, ταχύτερη ανάρρωση και βελτιωμένη λειτουργία σε σύγκριση με την παραδοσιακή χειρουργική επέμβαση αρθροπλαστικής γόνατος.
Μελέτες περιπτώσεων έχουν επίσης δείξει ότι η προσέγγιση midvastus /subvastus σχετίζεται με βελτιωμένη ικανοποίηση των ασθενών και μειωμένο κόστος υγειονομικής περίθαλψης.
Όταν επιλέγετε έναν χειρουργό για χειρουργική επέμβαση αρθροπλαστικής γόνατος, είναι σημαντικό να λάβετε υπόψη την εμπειρία και την τεχνογνωσία του σε όλες τις ενδεδειγμένες τεχνικές σε σχέση με την άρθρωση αυτή.
Εάν εσείς ή ένα αγαπημένο σας πρόσωπο σκέφτεστε να κάνετε χειρουργική επέμβαση αντικατάστασης γόνατος, επικοινωνήστε με έναν εξειδικευμένο ορθοπεδικό χειρουργό σήμερα για να μάθετε περισσότερα σχετικά με την τεχνική midvastus subvastus και πώς μπορεί να σας ωφελήσει.
Παρά το γεγονός ότι είναι μια εξαιρετικά επιτυχημένη χειρουργική επέμβαση, η αρθροπλαστική γόνατος είναι μια πολύπλοκη διαδικασία που απαιτεί ακριβείς τομές οστών, τοποθέτηση εμφυτευμάτων και εξισορρόπηση των συνδέσμων. Αυτό οδήγησε στην ανάπτυξη διαφόρων τεχνολογιών για τη βελτίωση της ακρίβειας της αρθροπλαστικής γόνατος, μία από τις οποίες είναι η επαυξημένη πραγματικότητα (AR).
Σε αυτό το άρθρο, θα συζητήσουμε πώς οι προσεγγίσεις επαυξημένης πραγματικότητας Pixee και Next αποτέλεσαν την επανάσταση στην αρθροπλαστική γόνατος.
Η επαυξημένη πραγματικότητα (AR) είναι μια τεχνολογία που προβάλει εικόνες που δημιουργούνται από υπολογιστή στο πραγματικό περιβάλλον. Στην αρθροπλαστική γόνατος, η AR χρησιμοποιείται για να παρέχει στους χειρουργούς μια τρισδιάστατη απεικόνιση της άρθρωσης του γόνατος του ασθενούς σε πραγματικό χρόνο, επιτρέποντάς τους να σχεδιάσουν με ακρίβεια τη χειρουργική επέμβαση και να καθοδηγήσουν την τοποθέτηση των εμφυτευμάτων με ακρίβεια κάτω του χιλιοστού.
Μπορεί επίσης να παρέχει πολύτιμη ανατροφοδότηση στον χειρουργό κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης, επιτρέποντάς του να κάνει προσαρμογές σε πραγματικό χρόνο και να βελτιστοποιεί τη θέση και την ευθυγράμμιση των εμφυτευμάτων.
Τα οφέλη στην αρθροπλαστική γόνατος είναι πολλά. Πρώτον, η AR μπορεί να βελτιώσει την ακρίβεια της τοποθέτησης των εμφυτευμάτων, με καλύτερα αποτελέσματα και εμφυτεύματα μεγαλύτερης διάρκειας.
Δεύτερον, η AR μπορεί να μειώσει τον χειρουργικό χρόνο και να ελαχιστοποιήσει την απώλεια αίματος, καθώς ο χειρουργός μπορεί να προγραμματίσει τη χειρουργική επέμβαση εκ των προτέρων και να εκτελέσει τη διαδικασία πιο αποτελεσματικά.
Τέλος, η AR μπορεί να βελτιώσει τα αποτελέσματα και την ικανοποίηση των ασθενών παρέχοντας μια πιο εξατομικευμένη και προσαρμοσμένη χειρουργική εμπειρία.
Το Pixee και το Next είναι δύο από τα πιο προηγμένα συστήματα AR που είναι διαθέσιμα αυτήν τη στιγμή για αρθροπλαστική γόνατος. Το σύστημα Pixee, που αναπτύχθηκε από τη Pixee medical, χρησιμοποιεί ένα ακουστικό και ένα χειριστήριο χειρός για να παρέχει στον χειρουργό μια τρισδιάστατη άποψη της άρθρωσης του γόνατος του ασθενούς.
Ο χειρουργός μπορεί να χειριστεί το τρισδιάστατο μοντέλο χρησιμοποιώντας τον ελεγκτή χειρός για να προγραμματίσει τη χειρουργική επέμβαση και να καθοδηγήσει την τοποθέτηση των εμφυτευμάτων. Το σύστημα Pixee περιλαμβάνει επίσης μια σειρά εργαλείων και λειτουργιών που υποβοηθούν τον εξειδικευμένο Χειρουργό κατά τη διάρκεια της επέμβασης, όπως ένα εργαλείο ευθυγράμμισης και ένα εργαλείο εξισορρόπησης συνδέσμων.
Το σύστημα Next, που αναπτύχθηκε από τη Medacta, είναι ένα σύστημα AR που βασίζεται σε tablet και χρησιμοποιεί τεχνολογία όρασης υπολογιστή για να δημιουργήσει ένα τρισδιάστατο μοντέλο της άρθρωσης του γόνατος του ασθενούς.
Ο χειρουργός μπορεί να δει το τρισδιάστατο μοντέλο στο tablet και να το χρησιμοποιήσει για να σχεδιάσει τη χειρουργική επέμβαση και να καθοδηγήσει την τοποθέτηση των εμφυτευμάτων. Το σύστημα Next περιλαμβάνει επίσης μια σειρά εργαλείων και λειτουργιών που υποβοηθούν τον χειρουργό κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης, όπως έναν οδηγό κοπής και ένα εργαλείο προσδιορισμού μεγέθους εμφυτεύματος.
Οι προσεγγίσεις Pixee και Next AR παρέχουν στους χειρουργούς έναν πιο ακριβή και αποτελεσματικό τρόπο για την εκτέλεση της επέμβασης. Με την AR, οι χειρουργοί μπορούν να απεικονίσουν την άρθρωση του γόνατος του ασθενούς σε 3D και να σχεδιάσουν τη χειρουργική επέμβαση εκ των προτέρων, μειώνοντας τον κίνδυνο σφαλμάτων και επιπλοκών.
Επιτρέπει επίσης στους χειρουργούς να κάνουν προσαρμογές σε πραγματικό χρόνο κατά τη διάρκεια της επέμβασης, βελτιστοποιώντας τη θέση και την ευθυγράμμιση των εμφυτευμάτων για καλύτερα αποτελέσματα.
Ένας άλλος τρόπος με τον οποίο οι προσεγγίσεις των Pixee και Next AR φέρνουν επανάσταση στην αρθροπλαστική γόνατος είναι η μείωση του χειρουργικού χρόνου και η ελαχιστοποίηση της απώλειας αίματος. Με την AR, οι χειρουργοί μπορούν να εκτελέσουν τη χειρουργική επέμβαση πιο αποτελεσματικά, μειώνοντας τον χρόνο που περνά ο ασθενής υπό αναισθησία και στο χειρουργείο.
Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μικρότερη παραμονή στο νοσοκομείο και ταχύτερους χρόνους ανάρρωσης για τον ασθενή.
Το μέλλον της αρθροπλαστικής γόνατος με AR φαίνεται πολλά υποσχόμενο. Καθώς η τεχνολογία AR συνεχίζει να προοδεύει, μπορούμε να περιμένουμε να δούμε ακόμη πιο προηγμένα συστήματα AR που παρέχουν στους χειρουργούς ακόμη μεγαλύτερη ακρίβεια και αποτελεσματικότητα.
Μπορούμε επίσης να περιμένουμε να δούμε το AR να χρησιμοποιείται σε άλλες ορθοπεδικές επεμβάσεις, όπως η αρθροπλαστική ισχίου και η αρθροπλαστική ώμου. Τελικά, η AR έχει τη δυνατότητα να φέρει επανάσταση στον τομέα της ορθοπεδικής και να βελτιώσει τα αποτελέσματα και την ικανοποίηση των ασθενών.
Με την πάροδο του χρόνου, αυτή η κατάσταση μπορεί να προκαλέσει πόνο, ιδιαίτερα στον αυχένα και την πλάτη, αλλά και σοβαρότερα προβλήματα, όπως μια μόνιμη βλάβη στο νωτιαίο μυελό και αυξημένες πιθανότητες για καρδιαγγειακά προβλήματα.
Η πρώτη φορά που ένας εργαζόμενος σε γραφείο σκέφτεται τη στάση του είναι όταν αρχίζει να αισθάνεται πόνο. Συνήθως ο πόνος υποχωρεί αν κινηθεί ή αλλάξει θέση. Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου, το να αμελεί κάποιος τη σωστή στάση κατά την εργασία σε υπολογιστή αποφέρει συχνά πιο σοβαρές συνέπειες.
Η λανθασμένη στάση σώματος που προκύπτει εξαιτίας της συχνής χρήσης υπολογιστή μπορεί να σχετίζεται μακροπρόθεσμα με βλάβες νεύρων, μεσοσπονδύλιων δίσκων, μυών, τενόντων και συνδέσμων.
Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν μούδιασμα στα δάχτυλα, πόνο στους καρπούς, τη μέση, τον αυχένα, τους ώμους, τα χέρια, την πλάτη, την μέση, τους μηρούς και τα κάτω άκρα ή επίμονο πόνο και δυσφορία σε μύες, τένοντες και άλλους μαλακούς ιστούς.
Για την αποφυγή αυτών των καταστάσεων, είναι σημαντικό κάθε εργαζόμενος σε γραφείο να διατηρεί σωστή στάση κατά την εργασία σε υπολογιστή, ώστε να αποτραπεί ο κίνδυνος εμφάνισης τραυματισμών από υπερβολική χρήση του χεριού (βραχίονα), του ώμου, του αυχένα και της πλάτης.
Πιο συγκεκριμένα, η ορθή στάση κατά την εργασία σε υπολογιστή περιλαμβάνει αρχικά το να κάθεται ο εργαζόμενος με ίσια την πλάτη χωρίς να καμπουριάζει, οι ώμοι να είναι τραβηγμένοι προς τα πίσω και οι γλουτοί να αγγίζουν το άκρο του καθίσματος.
Είναι σημαντικό το κεφάλι, οι ώμοι και ο κορμός να βρίσκονται σε ευθεία με τους γοφούς. Ο εργαζόμενος είναι σημαντικό να φροντίζει να διατηρεί το λαιμό και το κεφάλι σε όρθια στάση με τα αυτιά να βρίσκονται σε ευθυγράμμιση με τους ώμους. Οι ώμοι και τα μπράτσα πρέπει να είναι χαλαρά και κοντά στο σώμα, ενώ οι καρποί και τα χέρια σε ευθυγράμμιση με τα αντιβράχια (πήχεις).
Πολύ σημαντικός παράγοντας για τη διατήρηση σωστής στάσης κατά την εργασία σε υπολογιστή είναι η υποστήριξη της πλάτης, συμπεριλαμβανομένης της οσφυϊκής μοίρας, δηλαδή του κατώτερου τμήματος της σπονδυλικής στήλης.
Το κατώτερο τμήμα της σπονδυλικής στήλης, ακριβώς πάνω από τους γλουτούς, καμπυλώνει φυσιολογικά προς την κοιλιά. Η στήριξη που προσφέρει μια σωστή καρέκλα γραφείου στο κατώτερο τμήμα της πλάτης βοηθά στην ενίσχυση της καλής στάσης γεμίζοντας το κενό μεταξύ της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης και του καθίσματος, υποστηρίζοντας τη φυσική καμπυλότητα του κάτω μέρους της πλάτης.
Με την ορθή στήριξη της οσφυϊκής μοίρας από την καρέκλα γραφείου, οι μύες που περιβάλλουν τη σπονδυλική στήλη απαλλάσσονται από μεγάλο μέρος της ευθύνης να διατηρούν τη φυσική καμπυλότητα της σπονδυλικής στήλης και με αυτό τον τρόπο δεν «κουράζονται».
Η καρέκλα γραφείου θα πρέπει παράλληλα να έχει στηρίγματα αγκώνων για να αποφευχθεί η καταπόνηση του αυχένα και της πλάτης. Οι αγκώνες θα πρέπει να μπορούν να στηρίζονται άνετα στα στηρίγματα της καρέκλας, λυγισμένοι σε ορθή γωνία.
Η κατάλληλη στήριξη των μηρών και των γοφών και η ομοιόμορφη κατανομή του βάρους στους γοφούς διευκολύνει τη σωστή στάση. Τα γόνατα πρέπει να βρίσκονται στο ίδιο ύψος με τους γοφούς και τα πόδια να στηρίζονται πλήρως στο πάτωμα ή σε υποπόδιο.
Η λανθασμένη τοποθέτηση της οθόνης του υπολογιστή μπορεί επίσης να οδηγήσει στην υιοθέτηση ανεπαρκούς στάσης σώματος. Η προσαρμογή του ύψους οθόνης είναι σημαντική έτσι ώστε ο λαιμός να βρίσκεται σε ουδέτερη, χαλαρή θέση διατηρώντας οριζόντια βλεμματική επαφή με την οθόνη.
Πιο συγκεκριμένα, η οθόνη του υπολογιστή πρέπει να είναι τοποθετημένη στο ύψος των ματιών, ακριβώς μπροστά από τον εργαζόμενο. Η απόσταση μπορεί να προσαρμοστεί ανάλογα με την όραση, ωστόσο προτείνεται η διατήρηση απόστασης 40-50 εκατοστών (τουλάχιστον) από την οθόνη.
Η Ιατρική Ομάδα της Ορθοπαιδικής Κλινικής OSTEON.
Αυτοί οι τραυματισμοί μπορεί να είναι οξείς, όπως αυτοί που συμβαίνουν συνήθως στο ποδόσφαιρο, ή χρόνιοι, δηλαδή εκείνοι που προκαλούνται από υπέρχηση εξαιτίας συνεχών επαναλαμβανόμενων κινήσεων που πραγματοποιούνται σε βάθος χρόνου. Η ενασχόληση με σπορ μπορεί να προκαλέσει διάφορες κακώσεις σπονδυλικής στήλης, γεγονός που απαιτεί την προσεκτική διεξαγωγή των ασκήσεων και την έμφαση στην αποκατάσταση.
Ο αυχένας ή αλλιώς η αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης εμπλέκεται συχνά σε τραυματισμούς κατά τη διάρκεια αθλημάτων επαφής όπως το ποδόσφαιρο, το ράγκμπι και η πάλη.
Οι πιο συχνοί τραυματισμοί στην αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης περιλαμβάνουν τις συνδεσμικές κακώσεις, τις ρήξεις των μεσοσπονδύλιων δίσκων και τα κατάγματα των αυχενικών σπονδύλων. Οι συνδεσμικές κακώσεις μπορεί να προκύψουν από μια ξαφνική κίνηση ή μια έντονη πτώση, η οποία εξαναγκάζει τον αυχένα να λυγίσει σε μια ακραία και άβολη θέση.
Το κάταγμα στην περιοχή του αυχένα προκύπτει όταν ένα ή περισσότερα από τα επτά οστά των αυχενικών σπονδύλων στον λαιμό σπάσουν, και μπορεί να έχει πολύ σοβαρές συνέπειες καθώς ενδέχεται να βλάψει τον νωτιαίο μυελό. Η κατάσταση αυτή προκαλείται από έντονο τραύμα, όπως μια σοβαρή πτώση πχ από ποδήλατο.
Το άνω μέρος της πλάτης περιλαμβάνει την άνω και μέση περιοχή της πλάτης στο επίπεδο του θώρακα. Οι τραυματισμοί στη θωρακική μοίρα της σπονδυλικής στήλης είναι λιγότερο συχνοί καθώς είναι μια περιοχή που χαρακτηρίζεται από υψηλό επίπεδο στήριξης και σταθερότητας, ενώ παράλληλα δεν παρουσιάζει σημαντικό βαθμό κινητικότητας.
Παραδείγματα τραυματισμών, όταν συμβαίνουν, είναι τα κατάγματα των πλευρών καθώς και οι μυϊκές θλάσεις, που είναι αποτέλεσμα αθλημάτων που περιλαμβάνουν περιστροφή του κορμού, όπως το κολύμπι, το γκολφ ή το τένις.
Τα περισσότερα σπορ ασκούν σημαντικό ποσοστό πίεσης στην περιοχή της μέσης οδηγώντας πολλές φορές σε κακώσεις της σπονδυλικής στήλης στην οσφυϊκή μοίρα.
Το κάτω μέρος της μέσης ή αλλιώς η οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης αποτελεί ένα κοινό σημείο στο οποίο εκδηλώνονται αθλητικοί τραυματισμοί. Η περιοχή αυτή της σπονδυλικής στήλης επιβαρύνεται σημαντικά κατά τη διάρκεια αθλητικών δραστηριοτήτων καθώς δέχεται το μεγαλύτερο ποσοστό βάρους.
Τα αθλήματα που συνεπάγονται επαναλαμβανόμενες κι απότομες κινήσεις, όπως το τρέξιμο, η άρση βαρών και οι δραστηριότητες με περιστροφικές κινήσεις, όπως το γκολφ, ασκούν σημαντικό ποσοστό πίεσης στο κάτω μέρος της πλάτης. Κατά συνέπεια, οι περισσότεροι τραυματισμοί στη μέση επηρεάζουν τους μύες, τους συνδέσμους, τους μεσοσπονδύλιους δίσκους και τις αρθρώσεις.
Οι αθλητές, σε διάφορους βαθμούς, λυγίζουν τη σπονδυλική στήλη τους κατά τη διάρκεια της προπόνησης και του αγώνα. Όταν το σώμα περιστρέφεται ενώ η σπονδυλική στήλη είναι λυγισμένη, ένα σημαντικό φορτίο ασκείται στους μεσοσπονδύλιους δίσκους, οι οποίοι βρίσκονται ανάμεσα στους σπονδύλους απορροφώντας τους κραδασμούς και διευκολύνοντας την ευλυγισία.
Αυτή η υπερβολική άσκηση πίεσης στους μεσοσπονδύλιους δίσκους μπορεί να ωθήσει το εσωτερικό περιεχόμενό τους να ολισθήσει μέσα στον σπονδυλικό σωλήνα με αποτέλεσμα την πίεση ή ακόμα και την πλήρη παγίδευση ενός ή περισσότερων νεύρων. Η πάθηση αυτή είναι γνωστή ως κήλη μεσοσπονδύλιου δίσκου.
Τα σπορ και ιδίως οι αθλητικές κακώσεις που μπορεί να προκληθούν κατά τη διάρκεια αθλητικών δραστηριοτήτων ή αγώνων πλήττουν συχνά αθλητές των οποίων το άθλημα περιλαμβάνει κάμψεις-υπερεκτάσεις και περιστροφές. Οι πιο κοινές παθήσεις που μπορεί να προκύψουν σε αυτή την περίπτωση είναι η σπονδυλόλυση και η σπονδυλολίσθηση.
Η σπονδυλόλυση προκύπτει όταν συμβεί ένα μικρό κάταγμα σε μια κρίσιμη περιοχή του σπονδύλου που καλείται ισθμός και η οποία αποτελεί ουσιαστικά την οστική σύνδεση δύο σπονδύλων μεταξύ τους. Αυτό σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να οδηγήσει στη μετατόπιση του σπονδύλου πάνω από έναν άλλο, προκαλώντας σπονδυλολίσθηση.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο αυλός, ο οποίος διαμορφώνεται στο πίσω τμήμα των σπονδύλων, να στενεύει δραματικά στο σημείο όπου εντοπίζεται η ολίσθηση, με συνέπεια να πιέζει τα νεύρα προκαλώντας σπονδυλική στένωση.
Η Ιατρική Ομάδα της Ορθοπαιδικής Κλινικής OSTEON.
Η αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης συνιστά ένα δίκτυο νεύρων, οστών, αρθρώσεων και μυών, το οποίο παρουσιάζει εξαιρετικό βαθμό συντονισμού. Σε αυτό, οι αυχενικοί δίσκοι απορροφούν τους κραδασμούς μεταξύ των οστών.
Οι σύνδεσμοι και οι μύες που είναι τοποθετημένοι πάνω στους σπονδύλους της αυχενικής μοίρας συμβάλλουν στη σταθερότητα της δομής αυτής. Με αυτό τον τρόπο, παρέχεται υποστήριξη και επιτρέπεται σημαντικός βαθμός κινητικότητας στο κεφάλι. Ωστόσο, δεν είναι λίγες οι φορές που εκδηλώνονται επώδυνα συμπτώματα στη συγκεκριμένη περιοχή, τα οποία προκαλούν πόνο ή δυσκαμψία, μια κατάσταση που είναι ευρέως γνωστή ως αυχενικό.
Η συγκεκριμένη «πάθηση» εντοπίζεται με αυξανόμενη συχνότητα σε σημαντικό μέρος του πληθυσμού, συνήθως εξαιτίας της φθοράς και της γήρανσης. Πολλοί άνθρωποι βιώνουν περιστασιακά πόνο στον αυχένα ή δυσκαμψία. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων το αυχενικό συνήθως υποχωρεί μέσα σε λίγες ημέρες ή εβδομάδες, αλλά μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα και για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, αποτελώντας χρόνια πάθηση.
Το αυχενικό εκδηλώνεται με συμπτώματα πόνου μέσα ή γύρω από την αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης. Ο πόνος μπορεί να εντοπίζεται κυρίως στην περιοχή του αυχένα ή να αντανακλάται και σε άλλες περιοχές όπως στους ώμους ή και σε όλη την περιοχή του άνω άκρου.
Τα συμπτώματα που παρουσιάζει ένα αυχενικό σύνδρομο μπορεί να είναι είτε ήπιας έντασης, είτε αρκετά έντονα. Εκδηλώνεται πόνος κατά τη διεξαγωγή συγκεκριμένων κινήσεων, αλλά και σε περιόδους ηρεμίας, ιδίως τις βραδινές ώρες που ο ασθενής προσπαθεί να ξεκουραστεί. Άλλα συμπτώματα αποτελούν η αίσθηση μουδιάσματος, καύσου, αλλά και η εκδήλωση πονοκέφαλου.
Ο πόνος στον αυχένα αποτελεί ένα κοινό σύμπτωμα πολλών διαφορετικών τραυματισμών και ιατρικών παθήσεων. Η περιοχή της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης είναι αρκετά εύκαμπτη και υποστηρίζει το βάρος του κεφαλιού, επομένως είναι επιρρεπής σε τραυματισμούς και καταστάσεις που προκαλούν πόνο και περιορίζουν τη διενέργεια κινήσεων.
Οι αιτίες στις οποίες οφείλεται το αυχενικό σύνδρομο σχετίζονται τόσο με τη μυϊκή καταπόνηση, τους τραυματισμούς, αλλά και την ύπαρξη ορισμένων παθήσεων.
Σε πολλές περιπτώσεις ο πόνος στον αυχένα οφείλεται σε κακή στάση του σώματος ή προκαλείται από κάποια άβολη θέση, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια του ύπνου.
Η υπερβολική χρήση των μυών που εφάπτονται στους σπονδύλους της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης κατά τη διάρκεια επαναλαμβανόμενων ενεργειών ή επίπονων δραστηριοτήτων μπορεί να οδηγήσει σε δυσκαμψία και πόνο άλλες φορές, για την εκδήλωση αυχενικού ενοχοποιείται η μυϊκή καταπόνηση εξαιτίας τραυματισμών που πραγματοποιούνται είτε από κάποια πτώση ή κατά τη διενέργεια αθλητικών δραστηριοτήτων.
Βασική αιτία για την εκδήλωση αυχενικού συνδρόμου αποτελούν ορισμένες εκφυλιστικές παθήσεις όπως η οστεοαρθρίτιδα, η σπονδυλική στένωση ή η κήλη του μεσοσπονδύλιου δίσκου. Η οστεοαρθρίτιδα του αυχένα αποτελεί μια φλεγμονώδη πάθηση, κατά την οποία οι επιφάνειες των αρθρώσεων παρουσιάζουν σημαντικού βαθμού αλλοιώσεις, ενώ παράλληλα εντοπίζεται φλεγμονή.
Η φθορά των χόνδρων μεταξύ των σπονδύλων της αυχενικής μοίρας οδηγεί στη μείωση της απόστασης μεταξύ των οστών και σε προχωρημένες περιπτώσεις σε ενδεχόμενη τριβή τους, ενώ παράλληλα οι κραδασμοί απορροφώνται με δυσκολία.
Η βασικότερη αιτία εμφάνισης της συγκεκριμένης πάθησης είναι η φθορά της χονδρικής επιφάνειας λόγω αιτίων εκφυλιστικής αιτιολογίας όπως η γήρανση, η στάση του σώματος, οι βαριές χειρωνακτικές δραστηριότητες και η επαναλαμβανόμενη άσκηση πίεσης στην περιοχή του αυχένα.
Η σπονδυλική στένωση αποτελεί πάθηση που οφείλεται στη φθορά των σπονδύλων με την πάροδο των ετών. Η πάθηση αυτή εκδηλώνεται με στένωση του σπονδυλικού σωλήνα, με αποτέλεσμα την άσκηση πίεσης στα νεύρα ή το νωτιαίο μυελό. Όταν η πάθηση αυτή παρουσιάζεται στην αυχενική μοίρα μπορεί να καταστεί επικίνδυνη για την υγεία του ασθενούς, καθώς μπορεί να προκαλέσει βλάβη στο νωτιαίο μυελό, μια δομή με μεγάλη ευαισθησία στο να υποστεί μια ζημιά που να μη διορθώνεται.
Το αυχενικό μπορεί ακόμα να οφείλεται και στην ύπαρξη κήλης σε κάποιον από τους μεσοσπονδύλιους δίσκους της αυχενικής μοίρας. Οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι βρίσκονται ανάμεσα από τα οστά της σπονδυλικής στήλης ώστε να παρέχουν στήριξη και διευκόλυνση στη διενέργεια κινήσεων.
Η συγκεκριμένη πάθηση εκδηλώνεται όταν ένα μέρος/τμήμα του εσωτερικού περιεχομένου του μεσοσπονδύλιου δίσκου διαφεύγει μέσα στον σπονδυλικό σωλήνα από τον οποίο διέρχεται σημαντικός αριθμός νεύρων και ο ίδιος ο νωτιαίος μυελός. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να πιέζονται ή ακόμα και να παγιδεύονται τα νευρικά στοιχεία.
Η πάθηση αυτή μπορεί να οφείλεται στη σταδιακή φθορά των δίσκων εξαιτίας της γήρανσης, ενώ δεν αποκλείεται να προκληθεί και από κάποιο μικροτραυματισμό. Τα συμπτώματα της πάθησης περιλαμβάνουν πόνο, μούδιασμα ή αδυναμία στην περιοχή που νευρώνουν τα νεύρα που πιέζονται από την κήλη.
Το αυχενικό σύνδρομο μπορεί να οφείλεται επίσης σε κάποιο τραυματισμό. Οι οπίσθιες συγκρούσεις σε επιβάτες αυτοκινήτων συχνά οδηγούν σε τραυματισμό στον αυχένα, ο οποίος συμβαίνει όταν το κεφάλι τινάζεται προς τα πίσω και μετά προς τα εμπρός, καταπονώντας τους μαλακούς ιστούς του λαιμού αλλά και τους δίσκους.
Τέλος, ορισμένες πιο σοβαρές ασθένειες μπορεί να σχετίζονται με πόνο στον αυχένα, όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα, η μηνιγγίτιδα, η σπονδυλοδισκίτιδα και ο καρκίνος.
Το αυχενικό και ο πόνος που το συνοδεύει, εάν επιμένει για μήνες μπορεί να υποδηλώνει την ύπαρξη μιας υποκείμενης ιατρικής αιτίας που χρήζει αντιμετώπισης. Κατά συνέπεια, μπορεί να επηρεάσει τις καθημερινές δραστηριότητες και να έχει αρνητικό αντίκτυπο στην ποιότητα ζωής του ασθενούς εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία.
Γι’ αυτό είναι σημαντική η έγκαιρη και αποτελεσματική θεραπευτική αντιμετώπισή του η οποία κινείται σε 3 άξονες. Αρχικά, συστήνεται φαρμακευτική θεραπεία με μη στεροειδή και μυοχαλαρωτικά ή και με κορτιζόνη (σε μερικές περιπτώσεις), για σύντομο χρονικό διάστημα.
Συνήθως, συνιστάται η εφαρμογή αυχενικών κολλάρων, τα οποία προσφέρουν την αναγκαία σταθερότητα και αποφόρτιση των μυών, παράλληλα με την έναρξη ενός προγράμματος φυσικοθεραπείας. Σε περίπτωση που τα συμπτώματα δεν υποχωρούν ή επιδεινώνονται, τότε συστήνεται η χειρουργική αντιμετώπιση.
Η Ιατρική Ομάδα της Ορθοπαιδικής Κλινικής OSTEON.
Η άρθρωση του γόνατος αποτελεί τη μεγαλύτερη και πιο πολύπλοκη μυοσκελετική δομή στο ανθρώπινο σώμα. Το γόνατο αποτελεί την ένωση του μηριαίου οστού με την κνήμη, επιτρέποντας τη διενέργεια ενός μεγάλου εύρους κινήσεων, καθώς υποστηρίζει αρκετές κινήσεις και διευκολύνει τη διατήρηση της ισορροπίας.
Ωστόσο, η πολυπλοκότητα της συγκεκριμένης άρθρωσης την καθιστά εξαιρετικά επιρρεπή σε τραυματισμούς οι οποίοι προκαλούν την εκδήλωση πόνου και πρηξίματος. Το πρήξιμο στο γόνατο αποτελεί το πιο συχνό σύμπτωμα μετά από ένα τραυματισμό. Η συγκεκριμένη κατάσταση συνιστά διόγκωση της περιοχής του γόνατος εξαιτίας της συλλογής περίσσειας υγρού στο εσωτερικό του.
Τα δομικά στοιχεία της άρθρωσης του γόνατος περιλαμβάνουν τα οστά, τους τένοντες, οι οποίοι συνδέουν μύες και οστά, τους συνδέσμους, οι οποίοι συνδέουν τα οστά με άλλα οστά, και τους χόνδρους των αρθρικών επιφανειών, ο οποίος καλύπτει τις άκρες των οστών και τα απομακρύνει το ένα από το άλλο απορροφώντας παράλληλα τους κραδασμούς.
Τα γόνατα αντέχουν σημαντικό ποσοστό βάρους, αλλά δυστυχώς δεν είναι άφθαρτα. Η ενασχόληση με τον αθλητισμό και τη γυμναστική, αλλά και πλήθος άλλων καθημερινών δραστηριοτήτων ασκούν σημαντικό ποσοστό πίεσης στην άρθρωση του γόνατος, προκαλώντας σε αρκετές περιπτώσεις τραυματισμούς. Ένα πρησμένο γόνατο μπορεί να είναι αποτέλεσμα τραυματισμών, κατάχρησης ή κάποιας υποκείμενης ασθένειας ή πάθησης.
Το πρήξιμο στο γόνατο μπορεί να περιορίσει την ευλυγισία και τη λειτουργία του γόνατος, οδηγώντας σε ακαμψία. Για παράδειγμα, ένα άτομο μπορεί να δυσκολεύεται να λυγίσει πλήρως ή να ισιώσει πλήρως το γόνατό του. Το πρησμένο γόνατο μπορεί επίσης να προκαλεί συμπτώματα πόνου ιδίως όταν ασκείται βάρος σε αυτό και να παρουσιάσει ερυθρότητα.
Οι τραυματισμοί που μπορούν να προκαλέσουν συσσώρευση υγρού μέσα και γύρω από την άρθρωση του γόνατος περιλαμβάνουν τη ρήξη κάποιου συνδέσμου, όπως ο πρόσθιος χιαστός σύνδεσμος. Ο ερεθισμός εξαιτίας της υπερβολικής χρήσης, αλλά και το κάταγμα κάποιου οστού προκαλεί στην πλειοψηφία των περιπτώσεων την εκδήλωση οιδήματος στην άρθρωση του γόνατος. Παράλληλα, το πρησμένο γόνατο ενδέχεται να υποδηλώνει βλάβη στο μηνίσκο.
Κάθε γόνατο διαθέτει δύο μηνίσκους, τον έσω και τον έξω, οι οποίοι εντοπίζονται ανάμεσα στα δύο βασικά οστά της άρθρωσης του γόνατος, το μηριαίο οστό και την κνήμη. Αποτελούνται από συνδετικό ιστό με ημισεληνοειδές σχήμα, έχοντας ως βασική λειτουργία την παροχή σταθερότητας στην άρθρωση, την ομαλή κατανομή των πιέσεων που δέχεται ο χόνδρος των οστικών επιφανειών και την απορρόφηση των κραδασμών.
Εξαιτίας της καταπόνησης που υφίστανται οι μηνίσκοι καθημερινά, προκύπτουν αρκετά συχνά βλάβες σε αυτούς. Οι δύο πιο κοινές αιτίες βλάβης στο μηνίσκο είναι είτε τραυματικές, εξαιτίας της απότομης στροφικής κίνησης ενώ το γόνατο είναι λυγισμένο, είτε εκφυλιστικές, οι οποίες προκύπτουν εξαιτίας της φθοράς της συγκεκριμένης δομής που οφείλεται στην πάροδο του χρόνου. Εκτός από το οίδημα στο γόνατο, άλλα συμπτώματα της ρήξης μηνίσκου περιλαμβάνουν την εκδήλωση αστάθειας, την αδυναμία λυγίσματος και κάμψης του γόνατος, και το αίσθημα πόνου.
Για να αντιμετωπιστεί το πρησμένο γόνατο και τα λοιπά συμπτώματα που προκαλεί μια βλάβη στο μηνίσκο, ακολουθείται είτε συντηρητική είτε χειρουργική αντιμετώπιση, ανάλογα με τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων και τη γενική κατάσταση και υγεία του ασθενούς.
Η συντηρητική θεραπεία πραγματοποιείται με τη χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής, την έναρξη στοχευμένου προγράμματος φυσικοθεραπείας, τις ασκήσεις μυϊκής ενδυνάμωσης και την παγοθεραπεία. Αν τα συμπτώματα είναι οξεία και δεν παρουσιάζουν βελτίωση, τότε πραγματοποιείται χειρουργική επέμβαση με αρθροσκόπηση του γόνατος. Πρόκειται για μια ελάχιστα επεμβατική διαδικασία η οποία πραγματοποιείται μέσω μικροσκοπικών τομών. Η σύγχρονη αντιμετώπιση της ρήξης μηνίσκου είναι η συρραφή της βλάβης με σκοπό την διάσωση του μεγαλύτερου μέρους του μηνίσκου.
Η Ιατρική Ομάδα της Ορθοπαιδικής Κλινικής OSTEON.
Το κότσι στο μεγάλο δάκτυλο, το οποίο έχει λάβει την ιατρική ονομασία βλαισός μέγας δάκτυλος, αποτελεί τον πιο συχνό σε εμφάνιση τύπο παραμόρφωσης στην περιοχή των δακτύλων. Το μεγάλο δάκτυλο αποκλίνει προς την εξωτερική πλευρά, πλησιάζοντας το μικρό δάκτυλο, ωθώντας την κεφαλή του οστού να αποκτήσει ένα γωνιακό σχήμα και να προβάλει προς την εσωτερική πλευρά. Αυτή η παραμόρφωση του ποδιού εκδηλώνεται ως συνέπεια της επαναλαμβανόμενης άσκησης πίεσης στη μεταταρσοφαλαγγική άρθρωση, δηλαδή την άρθρωση του μεγάλου δακτύλου.
Τελικά, η άρθρωση του δακτύλου βγαίνει εκτός ευθυγράμμισης και σχηματίζεται ένα οστέινο εξόγκωμα, το οποίο προκαλεί στροφή του μεγάλου δακτύλου και παραμόρφωση στο δεύτερο δάκτυλο, η οποία ονομάζεται σφυροδακτυλία. Συχνά εμφανίζονται κάλοι πάνω στην πάσχουσα περιοχή ή στα υπόλοιπα δάκτυλα του ποδιού.
Η συγκεκριμένη πάθηση αποτελεί μια σύνθετη παραμόρφωση που εμφανίζει ως βασικό σύμπτωμα την εκδήλωση ενός αισθητού εξογκώματος. Παράλληλα με αυτό εκδηλώνεται ερεθισμός και ερυθρότητα στο δέρμα που καλύπτει την περιοχή, ενώ το εξόγκωμα παρουσιάζει πόνο κατά την ψηλάφηση αλλά και κατά τη διάρκεια της βάδισης. Ο ασθενής αντιμετωπίζει δυσκολία στην προσπάθεια να φορέσει τα παπούτσια του, καθώς το οστέινο εξόγκωμα τρίβεται πάνω στα υποδήματα.
Η βάδιση με στενά υποδήματα προκαλεί συχνά διόγκωση και ερεθισμό στα μαλακά μόρια της άρθρωσης. Η βάδιση με παπούτσια καθίσταται δύσκολη, ενώ εξαιτίας της δυσχέρειας για ομαλή βάδιση προκαλούνται επιβαρύνσεις σε όλη την έκταση του πέλματος. Η πάθηση αυτή αρκετές φορές ασκεί επιβάρυνση και στα γόνατα, ενώ παρεμποδίζει την ισορροπία.
Η συγκεκριμένη πάθηση εκδηλώνεται με τη συνύπαρξη αρκετών διαφορετικών παραγόντων. Τείνει να εμφανίζεται συχνότερα στο γυναικείο πληθυσμό εξαιτίας της βάδισης με τακούνια. Πιο συγκεκριμένα, επιβαρυντική αιτία αποτελούν τα παπούτσια που διαθέτουν ψηλό τακούνι, και στενό μπροστινό μέρος. Η επαναλαμβανόμενη βάδιση με στενά και επιβαρυντικά προς το πόδι υποδήματα τα οποία ασκούν αφύσικες πιέσεις στα δάκτυλα αποτελούν καθοριστικό ίσως παράγοντα εξαιτίας του οποίου εμφανίζεται κότσι στο μεγάλο δάχτυλο.
Για την εκδήλωση της πάθησης ευθύνεται σε σημαντικό ποσοστό και η ύπαρξη κληρονομικής προδιάθεσης, η αρθρίτιδα, καθώς και η ύπαρξη διαταραχών που σχετίζονται με τη δομή των οστών που σχηματίζουν την άρθρωση του ποδιού αλλά και τη χαλαρή δομή των συνδέσμων της περιοχής. Παθήσεις όπως η πλατυποδία και η κοιλοποδία ευνοούν το σχηματισμό του συγκεκριμένου χαρακτηριστικού εξογκώματος καθώς ασκούν επαναλαμβανόμενες πιέσεις στην περιοχή του πέλματος, συντελντας σε παραμόρφωση των δακτύλων. Το κότσι στο μεγάλο δάκτυλο μπορεί παράλληλα να εμφανιστεί εξαιτίας της ύπαρξης νευρολογικών ή ρευματικών παθήσεων.
Για το κότσι στο μεγάλο δάχτυλο, όταν βρίσκεται σε πρώιμο στάδιο, ενδείκνυται συντηρητική αντιμετώπιση. Αυτή περιλαμβάνει τη χρήση υποδημάτων που να προσφέρουν άνεση και να έχουν ευρύχωρο μπροστινό μέρος, περιορίζοντας την άσκηση πίεσης στην πάσχουσα περιοχή, ταυτόχρονα με την τοποθέτηση ειδικών ορθοπεδικών πάτων και βοηθημάτων στα υποδήματα. Παράλληλα, συνιστάται η διενέργεια στοχευμένων ασκήσεων και η προσαρμογή των καθημερινών δραστηριοτήτων ώστε να μην επιβαρύνεται η πάθηση.
Σημαντικό ποσοστό βελτίωσης μπορεί να προσφέρει η τοποθέτηση νυκτερινών ναρθήκων. Οι συγκεκριμένοι νάρθηκες τοποθετούνται κατά τη διάρκεια της νύχτας και διορθώνουν σταδιακά την παραμόρφωση του δακτύλου, επαναφέροντάς το στην αρχική του θέση. Σε περίπτωση που η συντηρητική αντιμετώπιση δεν αποφέρει ικανοποιητικά αποτελέσματα, τότε ενδείκνυται χειρουργική επέμβαση για τη διόρθωση του προβλήματος.
Αξίζει να σημειωθεί πως η χειρουργική επέμβαση δεν πραγματοποιείται για την αποκατάσταση της αισθητικής εικόνας του ποδιού, αλλά της λειτουργικότητας, σε περίπτωση που η πάθηση παρεμποδίζει σημαντικά τον ασθενή στην καθημερινότητά του. Στόχος της επέμβασης είναι η επαναφορά του άξονα της άρθρωσης στην αρχική του θέση, να αφαιρεθεί η εξόστωση και να αποκατασταθεί το σύμπτωμα του πόνου.
Οι χειρουργικές τεχνικές που μπορεί να χρησιμοποιηθούν για την αποκατάσταση του προβλήματος είναι πολυπληθείς, καθώς μπορεί να πραγματοποιηθεί αφαίρεση του οστέινου εξογκώματος, οστεοτομία στο 1ο μετατάρσιο οστό, αρθρόθεση της πρώτης μεταταρσοφαλαγγικής άρθρωσης, αλλά και να διενεργηθεί επέμβαση μόνο στα μαλακά μόρια σε περίπτωση συμπτωματικής ήπιας διόγκωσης.
Κατά τη διάρκεια της επέμβασης αφαιρείται η εξόστωση, ενώ στη συνέχεια επαναπροσανατολίζονται τα οστά που συμβάλλουν στο σχηματισμό του μεγάλου δακτύλου, και στο τέλος διενεργείται οστεοτομία στο πρώτο μετατάρσιο οστό. Σε περίπτωση που εντοπίζονται παράλληλα κι άλλες παραμορφώσεις στα υπόλοιπα δάκτυλα του ποδιού, διορθώνονται επίσης χειρουργικά. Η δυνατότητα βάδισης του ασθενούς μετά τη χειρουργική επέμβαση είναι άμεση, με τη βοήθεια ειδικού υποδήματος. Δεν τοποθετείται γύψος ούτε συνιστάται η βάδιση με πατερίτσες.
Η Ιατρική Ομάδα της Ορθοπαιδικής Κλινικής OSTEON.
Ο πόνος στη μέση αποτελεί ένα σημαντικό ιατρικό ζήτημα, καθώς εκδηλώνεται σε ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού παγκοσμίως. Η εμφάνιση πόνου στη μέση αποτελεί μία από τις συχνότερες αιτίες ιατρικής επίσκεψης, προκαλώντας συχνά δυσκολίες στη διεξαγωγή καθημερινών δραστηριοτήτων.
Ο βαθμός του πόνου μπορεί να κυμαίνεται από ήπιο έως πιο οξύ, φτάνοντας σε σημείο να καθηλώσει τον ασθενή, καθιστώντας εξαιρετικά επίπονη την εκτέλεση πλήθους κινήσεων.
Παράλληλα, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που ο πόνος στη μέση ακτινοβολεί και σε άλλα σημεία του σώματος, όπως τα πόδια ή τον αυχένα, δυσκολεύοντας το άτομο να περπατήσει, να εργαστεί ή ακόμα και να κοιμηθεί. Ποιες είναι ωστόσο οι συχνότερες αιτίες που ευθύνονται για την εκδήλωση πόνου στη μέση;
Ο πόνος στη μέση μπορεί να προκύψει από πολλούς διαφορετικούς τραυματισμούς, καταστάσεις ή ασθένειες, με τη συχνότερη αιτία που ενοχοποιείται για την πάθηση να αποτελεί ο τραυματισμός μυών ή τενόντων στην περιοχή της πλάτης.
Η πλάτη αποτελείται από μια πολύπλοκη δομή μυών, συνδέσμων, τενόντων, δίσκων και οστών, τα οποία συνεργάζονται προκειμένου να προσφέρουν στήριξη στο σώμα και επιτρέπουν τη διεξαγωγή μεγάλου αριθμού κινήσεων. Τα τμήματα της σπονδυλικής στήλης καλύπτονται με επιθέματα που μοιάζουν με χόνδρους κι ονομάζονται δίσκοι.
Η ύπαρξη προβλημάτων σε οποιοδήποτε από αυτά τα δομικά στοιχεία μπορεί να οδηγήσουν στην εκδήλωση πόνου. Δεν αποκλείεται βέβαια η αιτία της εμφάνισης πόνου στη μέση να παραμείνει ασαφής.
Έχει διαπιστωθεί ότι ορισμένοι παράγοντες ευθύνονται σε σημαντικό βαθμό για την ανάπτυξη πόνου στη μέση, όπως για παράδειγμα η προχωρημένη ηλικία, καθώς η γήρανση προκαλεί φθορές κι εκφυλιστικές αλλαγές στη δομή των οστών.
Άλλες αιτίες που ευθύνονται για την εμφάνιση πόνου στη μέση αποτελούν η ενασχόληση με βαριές χειρωνακτικές εργασίες, η επίπονη σωματική άσκηση σε συνδυασμό με την ελλιπή τεχνική εκτέλεσης των ασκήσεων, η κακή στάση του σώματος, ο καθιστικός τρόπος ζωής, η κακή φυσική κατάσταση και το αυξημένο σωματικό βάρος.
Το γυναικείο φύλο είναι πιο επιρρεπές στην εμφάνιση πόνου στη μέση εξαιτίας των ορμονικών διαταραχών που υφίσταται, ιδίως κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης.
Οι συχνότερες αιτίες πόνου στη μέση αποδίδονται πολλές φορές σε παράγοντες μηχανικής αιτιολογίας, οι οποίοι σχετίζονται με την κίνηση της σπονδυλικής στήλης. Ο πόνος στη μέση ενδέχεται να αποτελεί ένδειξη ύπαρξης κάποιας ασθένειας άμεσα συνδεδεμένης με τη σπονδυλική στήλη. Μία από αυτές τις παθήσεις συνιστά η κήλη μεσοσπονδύλιου δίσκου.
Οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι βρίσκονται ανάμεσα στα οστά της σπονδυλικής στήλης προσφέροντας στήριξη και ευλυγισία στη διενέργεια κινήσεων. Η συγκεκριμένη πάθηση προκύπτει όταν ένα μέρος από το εσωτερικό περιεχόμενο του μεσοσπονδύλιου δίσκου διαφεύγει μέσα στον σπονδυλικό σωλήνα διαμέσω του οποίου διέρχεται μεγάλος αριθμός νεύρων, με αποτέλεσμα την πίεση ή ακόμα και την πλήρη παγίδευση των νευρικών ριζών.
Η πάθηση αυτή οφείλεται στη σταδιακή φθορά των δίσκων εξαιτίας της γήρανσης, ενώ δεν αποκλείεται να να προκληθεί και από κάποιο μικροτραυματισμό, με την εκδήλωση συμπτωμάτων όπως πόνος, μούδιασμα ή αδυναμία στην περιοχή που επηρεάζεται από την εγκλωβισμένη νευρική ρίζα.
Στις συχνότερες αιτίες πόνου στη μέση συγκαταλέγεται και η σπονδυλολίσθηση. Στη συγκεκριμένη πάθηση ο ένας σπόνδυλος μετατοπίζεται (ολισθαίνει) πάνω από έναν άλλο, συντελώντας σε δραματική στένωση του αυλού στο πίσω μέρος των σπονδύλων και κατά συνέπεια σε πίεση των νεύρων, προκαλώντας σπονδυλική στένωση.
Η σπονδυλική στένωση αποτελεί πάθηση που σχετίζεται με τη φθορά των σπονδύλων κι εκδηλώνεται με τη στένωση του σπονδυλικού σωλήνα, η οποία έχει ως αποτέλεσμα να ασκείται πίεση στα νεύρα ή ακόμα και στο νωτιαίο μυελό. Μπορεί να εκδηλωθεί είτε στην αυχενική είτε στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης, ενώ στην πλειοψηφία των περιπτώσεων συνιστά απόρροια άλλων παθήσεων όπως η κήλη μεσοσπονδύλιου δίσκου ή η πάχυνση και σκλήρυνση των συνδέσμων της σπονδυλικής στήλης (αγκύλωση).
Στις λιγότερο συχνές αιτίες πόνου στη μέση περιλαμβάνεται η ύπαρξη κάποιας μόλυνσης όπως η οστεομυελίτιδα, η οποία αποτελεί λοίμωξη της σπονδυλικής στήλης που συνοδεύεται από την εκδήλωση έντονου πόνου, ο εντοπισμός κάποιου όγκου, ή ορισμένες αυτοάνοσες ασθένειες όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα, η ινομυαλγία, ο λύκος και η νόσος του Crohn.
Συνήθως, ο πόνος στη μέση αντιμετωπίζεται σε πρώτο στάδιο με συντηρητική θεραπεία, η οποία περιλαμβάνει ανάπαυση, χορήγηση αναλγητικών κι αντιφλεγμονοδών φαρμάκων και φυσικοθεραπεία.
Οι εγχύσεις στεροειδών μέσα στη σπονδυλική στήλη μπορούν να προσφέρουν σε ορισμένες περιπτώσεις ανακούφιση από τα συμπτώματα του πόνου και να βελτιώσουν την εξέλιξη της πάθησης. Ωστόσο, ορισμένες παθήσεις και τραυματισμοί της πλάτης χρήζουν χειρουργικής αντιμετώπισης.
Η Ιατρική Ομάδα της Ορθοπαιδικής Κλινικής OSTEON.
